Posted by Gert Jan on juni 2, 2013 · Leave a Comment
Bij Galerie Kolff in Zoeterwoude Dorp is vanmiddag de juni tentoonstelling geopend. Fraaie uiteenlopende objecten zijn te zien die elkaar perfect aanvullen. De robuuste beelden van Wilco van Hoogdalem en ingetogen mixed media met fraai kleurgebruik van Fathel Neema.
De puur landelijk gelegen galerie van Annemarie en Dirk Kolff met weidse polderaanzichten staat met iedere expositie borg voor kunst van hoog niveau. Een uiterst rustgevende inspiratiebron, daar midden in het Zoeterwoudse Groene Hart.

Een historisch feit diende zich aan want voor het eerst in het lange bestaan van de Galerie opende Annemarie Kolff zelf deze tentoonstelling. Meestal laat Annemarie dit aan haar man Dirk over die dit volgens haar veel beter doet. Maar ze speelde wel degelijk met de toehoorders en dus voor herhaling vatbaar. In een perfecte zonnige ambiance met een schitterende lichtinval memoreerde Annemarie de specifieke kenmerken van de werken van de beide kunstenaars. ‘Het is absoluut duidelijk dat deze twee kunstenaars ieder op hun eigen terrein heel bijzonder werk maken’, aldus Annemarie Kolff. Zeefdrukken, etsen en collages vaak uitgevoerd in combinatietechnieken van de uit Irak afkomstige Fathel Neema.

Daartegenover de vaak massieve maar gedetailleerde robuuste krachtige beelden van Wilco van Hoogdalem. Blauw Belgische hardsteen met uiterste accuratesse bewerkt komt prachtig tot leven. Maar ook hout en de marmeren beelden al dan niet in combinatie met lood stralen ook als object een harmonieus geheel uit.
Wilco van Hoogdalem uit Nieuwerkerk aan den IJssel is grafisch vormgever en maakt daarnaast beeldwerken van allerlei materialen zoals hout, diverse steensoorten en combinaties daarvan. Bijzonder karakteriserend is juist het weglaten van elementen die de kijker aan het denken zet. Opvallend anders maar met een brede kijk op alles om zich heen.

Hij runt een beeldhouwwerkplaats in de gerestaureerde voormalige turfschuur van de steenovens aan de Hollandse IJssel en geeft cursussen beeldhouwen aan schoolklassen. Is in deze periode actief aan de Kunst Academie in Antwerpen.
Het wegdromen tussen de zichtbare en niet zichtbare wereld komt duidelijk naar voren in de werken van Fathel Neema. Met schitterende kleurstellingen en composities in zijn mixed media werken waarin ook nog eens verschillende culturen samenkomen. Dit alles in een prachtig harmonieus geheel waarbij de kijker wordt meegezogen in een heelal waarin de helderste sterrennachten ruimte, tijd en energie uitstralen.

Neema werd in 1964 in Kerbela in Irak geboren en studeerde af aan de Academie van Schone Kunsten in Bagdad. In Nederland studeerde hij af in 2002 aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Inmiddels exposeerde Neeman in het Midden Oosten en Nederland maar ook in India, Tjechië, Qatar, Oostenrijk en Duitsland.

De juni expositie in Galerie Kolff is te zien tot 23 juni 2013. De openingstijden zijn op zaterdag en zondag van 14.00 – 17.00 uur of na telefonische afspraak. Het adres van Galerie Kolff is Noordbuurtseweg 2, Zoeterwoude Dorp. Het telefoonnummer is 071 – 5801458.
Posted by Gert Jan on juni 2, 2013 · Leave a Comment
Good old Christa Schelvis nam Reiger Boys halverwege de tweede helft op sleeptouw. Het team van Amanda van den Belt en Willem Wijdenes waren de mindere tegenover het IJzendijke van Ronny van Poucke. De stand op dat moment 1-1 en dat zou betekenen dat IJzendijke zich Eerste Klasser mocht noemen. Maar de wedstrijd kreeg een geheel ander slot. Niemand minder dan Christa Schelvis kwam in de ploeg en loodste met slim spel en ervaring het geel zwarte team ver in de extra tijd naar een 2-1 voorsprong.

Dit impliceerde een verlening en toen het na een paar minuten 3-1 werd was de strijd gestreden. Uiteindelijk werd het 6-1 in het voordeel van Reiger Boys die zich opmaakte voor een feestje om het felbegeerde Eerste Klasserschap te vieren. Succes voor Arnold de Block die verleden week met zijn meiden Topklasser werd. En nu ook met het tweede team van Amanda van den Belt en Willem Wijdenes. De zo fel begeerde promotie naar de Eerste Klasse.

Hoe totaal onverwachts kan voetbal toch zijn. Het overkwam het Zeeuwse IJzendijke die steevast op het kampioenschap af stevende in de Tweede Klasse B. Drie weken geleden de beslissing tegen Zwervers uit Capelle aan den IJssel en aan een gelijkspel had het team uit Zeeuws Vlaanderen genoeg. Het werd 2-1 verlies en Zwervers de kampioen. In de nacompetitie werd Eerste Klasser en het technisch veel beter spelend RCL uitgeschakeld. Verleden week in IJzendijke speelde de ploeg van Ronny van Poucke de eerste wedstrijd tegen Reiger Boys en won met 3-2. Een te magere winst vertelde de coach al vooraf.
Reiger Boys werd periodekampioen in de Tweede Klasse A nam het op haar beurt in de eerste wedstrijd op tegen Xerxes DZB. Na een gelijkspel thuis werd in Rotterdam gewonnen.

Op Sportpark De Wending in Heerhugowaard dan de uiteindelijke finale om een plek in de Eerste Klasse.
Het was IJzendijke wat het spel naar zich toetrok en in feite direct wilde toeslaan. Een vrije trap van Maud Kuijpers ging net langs de verkeerde kant van de staander en ook Kelly van Leeuwe had in die beginfase al kunnen afdrukken. Reiger Boys kwam niet in het spel voor en had grote moeite de aanvalsgolven van de ploeg uit Zeeuws Vlaanderen te pareren. Uiteraard goed verdedigend werk van Ilse Klaver, Isolde Stam, Pauline Boon en Nathalia Santibanes Vargas. Alles in goede samenwerking met doelvrouwe Jessica Overtoom. Pas in de zevende minuut een eerste aanval van de thuisploeg met Milenca van Ee en Alina Uil die wel aangaf dat de spaarzame speldenprikken wel degelijk uiterst gevaarlijk konden zijn.
Maar het duel werd gedomineerd door de Zeeuwse ploeg met Rosanne Lammers, Kylie van de Velde en Carmen Foks die in feite afstand hadden moeten nemen.

In de 25e minuut pas de eerste corner van de wedstrijd en die werd gevaarlijk ingebracht door Marya Arroyo maar sluitpost Liza Catseman zat daar goed tussen. Direct ruimte voor Rosanne Lammers die plots veel ruimte kreeg maar daar niet van kon profiteren. Zoals zo vaak valt dan juist het doelpunt aan de andere kant en die onbeschreven voetbalwet was ook in Heerhugowaard aan de orde. In de 34e minuut scoorde Daisy Oosterink op een fraaie crosspass het openingsdoelpunt van de wedstrijd. Een fraaie actie die werd beloond met een prachtig doelpunt waarbij sluitpost Liza Catseman geen schijn van kans had.
IJzendijke maakte het spel en zette druk maar de mogelijkheden verzilveren was er niet bij. Leed te veel balverlies in de opbouwende fase en het lukte weer niet om de mogelijkheden te verzilveren en op gelijke hoogte te komen. Kansen ook voor Reiger Boys die door de druk bij uitvallen meer ruimte kreeg met Mayra Arroyo, Manon Langedijk en Bianca Webeling maar ook het net niet konden vinden. Bij IJzendijke moest Marjolein de Munck het veld met een blessure verlaten en Karen Buijsse was haar vervangster.

Na de thee een schot van Alina Uil maar het was IJzendijke die opnieuw het spel in handen kreeg. In de 50e minuut een vrije trap die werd genomen door Rosanne Lammers die het leer in de punt van de aanval bracht waar aanvoerster Maud Kuijpers zich uitstekende vrijspeelde en de verdiende 1-1 op het scorebord liet zetten.
IJzendijke deed weer helemaal mee maar de angst kroop in het spel. De ploeg uit het verre Zeeuws Vlaanderen had door kunnen drukken maar deed dit niet. Daar profiteerde Reiger Boys van. Balverlies werd resoluut afgestraft en Bianca Webeling en Alina Uil kregen wat goede mogelijkheden. De grootste kans was echter wel voor de kleine maar o zo behendige Kylie van de Velde die haar inzet net in het zijnet zag belanden. Ook Stephanie van Poucke en Kelly van Leeuwe kregen mogelijkheden maar het scoren wat het hele seizoen geen enkel punt was lukte nu niet. Inmiddels waren de ervaren speelsters Cynthia Kootker en Christa Schelvis in de ploeg gekomen van Amanda van den Belt met de bedoeling de wedstrijd een andere wending te geven. Ook Nikki van Rensen kwam in het team maar de tijd ebde weg en met deze stand zou IJzendijke zich Eerste Klasser mogen noemen.

In de allerlaatste seconden van de extra tijd na een vrije trap van Alina Uil en dankzij slim werk in de voorhoede van Christa Schelvis om verdedigsters mee te trekken ging de bal van links tergend langzaam naar de andere kant waar het leer door de verdedigsters werd gemist en zomaar aanvoerster Manon Langedijk raak kon koppen. Dolle vreugde bij alles wat geel en zwart was met 2-1 op het scorebord en de stand met de 3-2 in IJzendijke weer in evenwicht.
De goed leidende scheidsrechter Ruud Warmenhoven uit IJmuiden blies 15 seconden na de aftrap af en het werd een verlenging. Slechts 15 seconden was IJzendijke af van het Eerste Klasserschap en zou de ploeg dan helemaal naast het net gaan vissen?

Het antwoord daarop was bevestigend. Nadat vrijwel direct na de aftrap Nikki Rensen de 3-1 scoorde werd het binnen een luttel aantal minuten 4-1 door een doelpunt van good old Christa Schelvis.

In het tweede deel een pass van diezelfde Christa Schelvis op Milenca van Ee die de 5-1 scoorde en het feest voor de thuisploeg werd compleet door opnieuw een doelpunt van Nikki Rensen die de 6-1 voor haar rekening nam. Willem Wijdenes had het niet meer en stond nerveus nog een broodje naar binnen te werken voordat het feest een aanvang kon nemen.

Een prima prestatie voor de technische staf van Reiger Boys met Arnold de Block, Pattry Blok, Ruud Verschoor, Geert Spaan, Robert van Stigt Thans en uiteraard Amanda van den Belt en Willem Wijdenes. Felicitaties voor in feite een drie dubbel als we de KNVB beker zaalvoetbal meetellen. De druiven waren zuur voor IJzendijke die een schitterend en doelpuntrijk seizoen in drie weken tijd als sneeuw voor de zon teloor zag gaan. Aanvoerster en doelpuntenmaakster Maud Kuijpers was helemaal uit het veld geslagen en ontroostbaar. In de catacomben van het Reigerstaete een schoorvoetende Ronny van Poucke. ‘Hoe onrechtvaardig kan voetbal toch zijn’. De strateeg had daar een belangrijk punt aangesneden waarbij je in een heel seizoen meer dan 100 doelpunten scoort en in de beslissende fase het af laat weten. Van Poucke kreeg bijval van Christa Schelvis die heel stilletje en alleen op een zitje van de tribune plaats had genomen. Voor zich uit starend en overpeinzende haar allerlaatste momenten op het voetbalveld. Want de schoenen gaan definitief in de wilgen.

‘We hebben deze overwinning bij de poorten van de hel weggehaald’, was Christa’s heilige overtuiging. En dat voetbal soms onrechtvaardig is en in slechts luttele seconden beslist kan worden kon de aimabele Christa Schelvis IJzendijke coach Van Poucke gelijk in geven. Feest in Heerhugowaard waarbij de ervaring van Schelvis goud waard was en het succes van de middag bepaalde. En ook dat hoort bij voetbal.
Filed under fotografie, journalistiek, voetbal · Tagged with Amanda van den Belt, Heerhugowaard, IJzendijke, Promotie/Handhaving Eerste Klasse, Reiger Boys, Reiger Boys - IJzendijke, Ronny van Poucke, Sportpark De Wending, Willem Wijdenes
Posted by Gert Jan on juni 2, 2013 · Leave a Comment
Een verrassende ontknoping bij SVS tegen Wartburgia. Dit alles bij de tweestrijd in de nacompetitie voor handhaving of promotie naar de Eerste Klasse Vrouwen. Een administratieve fout van Wartburgia waarbij een speelster meer dan 15 wedstrijden in het eerste team had gespeeld, werd reglementair bestraft. SVS blijft hierdoor ook komend seizoen Eerste Klasser.

Verleden week zaterdag hadden de Amsterdamse meiden slechts 25 minuten nodig om met een 1-3 resultaat tevreden terug te gaan naar de hoofdstad. Gisteren zou het karwei afgemaakt kunnen worden en met één been stond de ploeg van Carola van der Laan al met het tweede team in de Eerste Klasse. Van der Laan had al aangegeven dat de bal rond was en bij de meiden van de coaches Murat Karaula en Marco Zwaal werd na afloop het besef duidelijk dat een hele slechte wedstrijd was neergezet. Het duel zou volgens de meiden uit Capelle aan den IJssel nu wel heel anders gaan.

Zover is het echter niet gekomen. Niet de sportieve strijd maar een puur administratieve dwaling bracht de beslissing. Slechts één naam op het wedstrijdformulier van een speelster die al te vaak had gespeeld in het Amsterdamse Kampioensteam – wat komend seizoen in de Hoofdklasse uitkomt – bracht de verlossing voor SVS. De straf was terugtrekking van Wartburgia en SVS blijft Eerste Klasser. Het vreemde blijft dat SVS door zo’n identiek geval zelf de dupe werd waardoor zij, met punten in mindering en het overspelen van een wedstrijd, ineens nacompetitie moest gaan spelen. SVS eindige overigens in eerste instantie op een verdienstelijke vijfde plek.

Voor Wartburgia een streep door de rekening nu het tweede elftal de aansluiting mist bij het eerste team dat Hoofdklasse speelt. Het beloften elftal opereert komend seizoen opnieuw in de Tweede Klasse. De promovendus van verleden jaar SVS blijft nu in de Eerste klasse en kan verder bouwen aan de toekomst.
Posted by Gert Jan on mei 26, 2013 · Leave a Comment
Het zou spannend gaan worden met grote belangen. Het duel tussen de kemphanen SVS en Wartburgia om promotie of handhaving in de Eerste Klasse voor vrouwen. Thuisploeg SVS kwam er op Sportpark Schenkel in Capelle aan den IJssel echter niet aan te pas. Het duel werd in de eerste 25 minuten beslist met sprankelende acties van de Amsterdamse meiden van coach Carola van der Laan. Met name Dolly van der Voort en Shannon Molleman maakten er een mooie show van. Het eerste doelpunt werd gescoord door Leonoor van Nieuwenhuijzen in de derde minuut. In de elfde minuut een heel mooie slalom van Sabrina Pocorni die de gelijkmaker scoorde.
Die gelijke stand duurde slechts drie minuten want de snelle en behendige Shannon Molleman prikte heel simpel maar uiterst geplaatst de 1-2 op het scorebord.
In de 25e minuut deed Molleman dit vanuit een onmogelijke positie nog eens en schoot de bal hoog in de verste hoek. 1-3 op het scorebord en de wedstrijd was gespeeld. De kopjes gingen hangen bij de speelsters van de thuisploeg en geen beleving in het zo mooie spelletje voetbal te bekennen.
In het tweede deel een controlerende Amsterdamse ploeg maar het spel was gespeeld. Het spelpeil daalde aanzienlijk en de spanning helemaal weg. Kansen waren er over en weer maar gescoord werd er niet. Thuisploeg SVS kwam duidelijk te kort tegen de oppermachtige Drieburg bewoonsters uit Amsterdam. De coaches Marco Zwaal en Murat Karaulu van de thuisploeg waren aangeslagen. Tactische omzettingen en juiste opmerkingen van de zijkant werden in het veld niet opgepikt. Daarin hadden deze twee sympathieke coaches zeker een punt. Coach Carola van der Laan van Wartburgia was uiterst tevreden en voldaan maar wel realistisch voor de finale komende zaterdag in Amsterdam. ’De bal is immers rond’, is natuurlijk een onmiskenbare hoofdstedelijke nuchterheid.
De wedstrijd stond onder uitstekende leiding van Mohammed Laraj uit Schiedam die met zijn assistenten Dekkers en Koswal er echt zin in hadden. Stond dicht op de acties en af en toe een vermanende opmerking in een sportieve strijd zonder kaarten. En dat alleen al is een kunst op zich.

Het was in die beginfase éénrichtingsverkeer op Sportpark Schenkel bij SVS tegen Wartburgia. Het was Dolly van der Voort die leiding gaf en zich overal liet zien. Met Katrin Fleischer op rechts en Shannon Molleman op links werd direct druk gezet. In het centrum aanvoerster Arsida van Velzen en die meiden wilden uitsluitend en alleen aanvallen. De verdedigsters Roxanne Kamminga, Sabriye Karaulu, Shawni Latuheru met sluitpost Shirley Kops stonden zwaar onder druk wat resulteerde in een eerste doelpunt voor de Amsterdamse ploeg. Een hoekschop van Dolly van der Voort werd prima ingebracht op de inkomende en geheel vrijstaande Leonoor van Nieuwenhuijzen. Die had geen enkele moeite het leer hoog in het dak van het net te schieten en de 1-0 al in de derde minuut een feit.

Zichtbaar in haar nopjes met een brede lach van een uiterst zelfverzekerde Drieburg verdedigster die zo maar over het hoofd werd gezien door de thuisploeg. De scherpe Amsterdamse hoekschoppen waren uiterst gevaarlijk en Shirley Kops deed uitstekend werk onder de lat. Behoede het team van de coaches Murat Karaulu en Marco Zwaal op dat moment al voor een grotere achterstand. Ook Guusje Vrijbloed kwam een aantal keren gevaarlijk op met Annika Olthof en Winke Harlaar met snode aanvalsplannen.
De organisatie achterin bij de thuisploeg was niet optimaal. Natuurlijk blessures met Milou Hoefsloot die verbeten in de dug-out de wedstrijd volgde. Omzettingen noodzakelijk maar het pakte verkeerd uit want veel ruimte werd weggeven waarbij het middenveld niet mee zakte met de speelsters in Amsterdamse dienst.
Uiteraard zegt dit ook iets over Wartburgia die gretig met flair en doelbewust de aanval koos. De ervaring die meespeelde bij Leonoor van Nieuwenhuijzen die met regelmaat de snelle behendige Shannon Molleman diep stuurde. Een prima openingsfase met veel spanning en goed spel.

Sport Vereniging Schollevaar stond als aan de grond genageld en kon geen kant uit. Maar in de elfde minuut de eerste aanval van de meiden van Marco Zwaal. Met Edith de Glint en Dounia el Biyar aan de basis die Sabrina Pocorni wegstuurde en heel schitterend op haar eigen manier langs de verdedigsters Veerle Kilsdonk en Leonoor van Nieuwenhuijzen slalomde. Om vervolgens aan de andere kant van het doel pas de bal achter Charlotte Postma in het net te schieten. Een gelijke stand en dat zou wat gaan beloven. Het was slechts van korte duur want niemand minder dan Shannon Molleman schoot met een droge knal in de 14e minuut de 1-2 achter Shirley Kops in de touwen.

De thuisploeg trok het spel naar zich toe en Sabrina Pocorni en Anouk Angkotta kregen wel degelijk enkele kansen maar de beleving en het geloof in eigen kunnen was er niet. Aan de andere kant bij de Amsterdamsen was juist die spirit er wel met Molleman als deksels duiveltje die heel veel ruimte kreeg en zomaar had kunnen scoren.
Maar Molleman liet pas in de 25e minuut zien waar ze toe in staat is in de nabijheid van de hoekvlag. Een paar simpel ogende bewegingen en met een schitterende curve de bal over alles heen in de uiterste hoek hoog in het net te schieten. 1-3 op het scorebord en dit al vroeg in de wedstrijd.

SVS kreeg geen grip op de snelle aanvalsters en hoe coach Murat Karaulu ook de juiste aanwijzingen op een presenteerblaadje aanreikte, zijn meiden pikten het niet op.
Dolly van der Voort was met een vrije trap gevaarlijk en Katrin Fleischer kreeg een mogelijkheid en aan de andere kant weer twee kansen met Sabrina Pocorni. De wedstrijd was gespeeld en de Amsterdamse ploeg nam gas terug.

Na de thee zakte het wedstrijd peil naar een zomeravondje spelletje. De strijd was in feite gestreden in het eerste half uur en Wartburgia controleerde. Duiveltje Shannon Molleman was een aantal keren er dichtbij maar ook Liz-Anne Yaw en Felicia Farhad Sedighi met natuurlijk Sabrina Pocorni waren voor het doel van Charlotte Postma te vinden maar konden niet afdrukken. Wissels kwamen in het veld maar de stand werd er niet door gewijzigd.

Met een 3-1 voorsprong voor Wartburgia komende zaterdag de finale in Amsterdam. Dan weten we wie het komende seizoen in de Eerste Klasse voor vrouwen uitkomt.
Het geplaagde SVS wat in de competitie op de 5e plek eindigde maar in de laatste fase wat strafpunten kreeg waardoor het zomaar nacompetitie moest spelen. Murat Karaulu was ook na afloop heel duidelijk. ‘De strijd was niet vandaag verloren maar in de laatste fase van de competitie’. Dat draai je alleen niet meer terug en vooruitkijken naar de allerlaatste strohalm het motto. Carola van der Laan van Wartburgia was vier weken geleden met haar eerste team al kampioen geworden van de Hoofdklasse zaterdag en ziet promotie van het tweede elftal als ultieme bekroning voor de geleverde inspanningen van haar meiden.
Zoals gezegd is de ontknoping op Drieburg in Amsterdam en laten we hopen dat er dan 90 minuten strijd te zien is dan het schamele half uurtje in Capelle aan den IJssel.
Meer beelden van dit duel tussen SVS en Wartburgia zijn hier te zien.
Filed under fotografie, journalistiek, voetbal · Tagged with Amsterdam, Capelle aan den IJssel, Carola van der Laan, Marco Zwaal, Murat Karaulu, Promotie/Handhaving Eerste Klasse, Sport Vereniging Schollevaar, SVS, SVS - Wartburgia, Wartburgia
Posted by Gert Jan on mei 19, 2013 · Leave a Comment
In een prima ambiance werd in Capelle aan den IJssel de return gespeeld tussen SVS en Blauw Geel ’55. In Ede werd het verleden week 2-2 en wie van de beide kemphanen zou verder gaan in de knock-out strijd voor een plek in de Eerste Klasse Vrouwen. Dat was de hamvraag want beide teams gingen voor de winst en een boeiende wedstrijd werd het publiek voorgeschoteld. De formatie van coach Connie van den Dikkenberg maakte het spel en beheerste in een groot deel van de match het middenveld. Nam echter niet weg dat de voorwaarsten uit Ede problemen hadden met het verzilveren van de vele mogelijkheden.
Natuurlijk zat de achterhoede van de thuisploeg van coach Murat Karaulu potdicht. Een uitblinkende rol was er voor sluitpost Shirley Kops die veel inzetten op reactiesnelheid pareerde. Maar ook aanvoerster Roxanne Kamminga deed achterin prima werk. Prachtige acties van Jeanet Veldsema, Sanderina Kuipers, Patricia de Vrij en Eva van Veldhuisen die absoluut bekroond hadden kunnen worden met een doelpunt maar dan moet het leer wel in de touwen en dat gebeurde niet. Al in de tweede minuut kwam SVS op voorsprong door een beoordelingsfoutje die keihard werd afgestraft door Edith de Glint.

Dit was tevens de ruststand en het wachten was op de gelijkmaker van Blauw Geel ’55. Die kwam niet en zoals in onbeschreven voetbalwetten vermeld staat valt dan altijd het doelpunt aan de andere kant. Ook nu met een fraaie actie van Liz-Anne Yaw die Sabrina Pocorni wegstuurde en door de hele achterhoede mocht slalommen en de 2-0 in de touwen schoot.
Blauw Geel ’55 kreeg ook daarna nog veel mogelijkheden om de aansluitingstreffer te scoren maar de rek was eruit. De wedstrijd stond onder leiding van scheidsrechter Ruben Pollé uit Schoonhoven die werd geassisteerd door Herman Schippers en Gilbert Zoutewelle. Het arbitrale trio kon terugzien op een uitstekend verlopen duel waarin het leidinggeven en samenwerken van grote klasse was.

Winst voor SVS dat wel wist te scoren en in de volgende ronde Wartburgia gaat treffen in een thuis- en uitduel om uit te maken wie in de Eerste Klasse gaat spelen het komende seizoen.
Teammanager Erwin Driessen van de club uit Ede legde perfect de situatie uit. Blauw Geel ’55 eindigde op een dikverdiende tweede plek achter kampioen Delta Sports ‘95 in de Tweede Klasse A Vrouwen en pakte heel mooi de derde periode titel. De beide teams van SVS en Blauw Geel ‘55 waren uitstekend tegen elkaar opgewassen maar op Sportpark Schenkel in Capelle aan den IJssel moest een winnaar komen. Erwin Driessen wilde met zijn meiden heel graag de volgende ronde bereiken maar wist als geen ander dat het moeilijk zou worden na het 2-2 gelijkspel in Ede. Ook de coaches Raymond van Elswijk en Murat Karaulu van thuisploeg SVS wilden graag winnen en een open maar bovenal levendige strijd viel het publiek ten deel. Aanvallen het motto en geen tactische beslommeringen. In de eerste aanval al een mogelijkheid voor Michelle van Steekelenburg voor de ploeg uit Ede maar direct daarop de eerste aanval van thuisploeg SVS.

Een beoordelingsfoutje in het centrum van de Edense verdediging bracht zomaar Sabrina Pocorni aan de bal die het leer snel breed legde op de inkomende Edith de Glint die in de tweede minuut doelvrouwe Mariet Korteweg al passeerde. Een vroege 1-0 voorsprong voor de Sport Vereniging Schollevaar die voor wat betreft de stand op rozen zou moeten zitten maar de organisatie van het spel kwam van lieverlee helemaal in handen van Blauw Geel. Lieke Vlaar, Patricia de Vrij met Eva van Veldhuisen zorgden voor aanvalsgolven waarmee de achterhoede van SVS toch de nodige moeite had. Doelvrouwe Shirley Kops kwam een aantal keren goed weg en redde fraai met flitsende reacties. Sanderina Kuipers kreeg de mogelijkheid om de bal zomaar in het lege doel te schieten maar schoot in de haast naast. Daar kwam SVS heel goed weg en de druk werd gezet door het Blauw Geel van coach Corrie van den Dikkenberg. Een inbreng van Lisanne Hardeman werd door verdedigster Milou Hoefsloot nog net hoekschop verwerkt maar de toon werd gezet door de Edense meiden die dolgraag de gelijkmaker wilden scoren. Een vrije trap van Fleur van Olst zorgde voor gevaar en ook Jeanet Veldsema kreeg in de 18e minuut een hele beste mogelijkheid om de beide ploegen op gelijke hoogte te brengen.

Coach Murat Karaulu gaf de juiste aanwijzingen langs de zijkant maar zijn meiden pikten het niet op. Het gevolg was dat het middenveld en de organisatie in handen kwam van Blauw Geel waarbij iedereen het idee kreeg dat de gelijkmaker slecht een kwestie van minuten zou gaan worden.
Zelfs Kimberley Kwaak schoof met regelmaat in en Patricia de Vrij kreeg een beste mogelijkheid. Ook Asha Vermeulen mocht zo af en toe mee ten aanval en zorgde voor gevaar met een aantal fraaie passes. Het leverde echter niet het gewenste resultaat op waardoor gas teruggenomen werd en SVS weer in het spel voorkwam. Dounia el Biyar mocht maar liep zich vast en Felicia Farhad Sedighi zorgde voor het verdeelwerk voor de voorwaartsen van de thuisploeg. Maar ook sluitpost Mariet Korteweg greep een aantal keren heel goed in. In de 33e minuut weer zo’n loeiharde schuiver van Patricia de Vrij na wat duw en trekwerk van Eva van Veldhuisen en Sabrina Pocorni. In de 34e minuut de eerste wissel aan SVS kant. Anouk Angkotta kwam in het veld voor de geblesseerde Dounia el Biyar.

De beste mogelijkheden waren voor de meiden uit Ede die met Patricia de Vrij druk zette op de vesting maar geen bres kon slaan. De Vrij kreeg veel mogelijkheden maar Milou Hoefsloot, Felica Roodbol, Roxanne Kamminga en Debbie Wetzel lieten weinig ruimte over voor het echte gevaar. De laatste minuten van het eerste deel waren weer voor SVS die heel duidelijk de kansen rook met Liz-Anne Yaw die Edit de Glint in stelling bracht die had moeten scoren.

Na de thee eenzelfde spelbeeld met een sterk collectief spelend Blauw Geel waarbij tot aan de zestien alles op rolletjes leek te lopen. Maar dan die laatste meters. Aanwijzingen van de zijkant van coach Connie van den Dikkenberg en het wachten was op de gelijkmaker. SVS coach Murat Karaulu stond erbij met een gelaatsuitdrukking op onweer. Hoofdschuddend moest hij met de vele toeschouwers toezien dat de wedstrijd zeker en vast nog niet gespeeld was. Asha Vermeulen, Lisanne Hardeman en een minuut later Patricia de Vrij kregen echter het leer niet in de touwen. Natuurlijk prima werk van de zwaar onder druk staande verdedigsters Roxanne Kamminga, Sabriye Karaulu, Debbie Wetzel en Felicia Roodbol. Wissel in het team uit Capelle aan den IJssel met de inbreng van Shawni Latuheru voor Roodbol die trachtte het evenwicht op het middenveld met Liz-Anne Yaw en Anouk Angkotta te herstellen. Dat lukte in zekere zin wel want Sabrina Pocorni werd op rechts weggestuurd en met een loepzuivere voorzet kwam de bal bij Edith de Glint die de wedstrijd in het slot had kunnen laten vallen maar echter de hoogte op zocht.

Een publiekswissel bij Blauw Geel voor de afscheidnemende Lieke Vlaar die nog vaak woelend wakker zal gaan worden op een kussensloop met afdruk van haar medespeelsters die haar na de wedstrijd feestelijk werd overhandigd. Vlaar werd vervangen door Priscilla Seves. In de 55e minuut twee mogelijkheden voor Blauw Geel. Een vrije trap met Lisanne Hardeman die rakelings over de deklat zeilde en Eva van Veldhuisen die nu echt had moeten afdrukken maar een uitstekende leerling van Raymond van Elleswijk tegenover haar kreeg die alle ballen perfect pareerde en de nul als heilig bestempelde. Geen doorkomen aan en hieruit putte SVS de kracht om toch wat collectiever te gaan opereren.

De lessen die men kreeg in het afgelopen seizoen kreeg in de Eerste Klasse gaven wel aan dat er het middenveld veroverd zou moeten worden alvorens de aanval te zoeken. Maar in de 56e minuut een handsbal net op de rand van de zestien die door Patricia de Vrij werd genomen. Spanning alom want zou het dan wel uit stilstaande momenten gebeuren. Ook van deze mogelijkheid maakten de aanvalsters van Blauw Geel geen gebruik.
In de 64e minuut maakte thuisploeg SVS aan alle onzekerheid een einde om keihard toe te slaan. De prima spelende Liz-Anne Yaw met een simpele steekpass op Sabrina Pocorni die zomaar freeweelend door de verdediging mocht slalommen en de bal op de lijn pas raak schoot. Een schitterende actie die werd bekroond met een fraai doelpunt en belangrijker was de 2-0 op het scorebord.

Kleur op het gezicht van coach Murat Karaulu en stilte in het kamp van Connie van den Dikkenberg en Erwin Driessen. Nog een aantal mogelijkheden volgde voor de thuisploeg en ook Priscilla Seves kreeg aan Blauw Geel kant mogelijkheden maar het geloof in eigen kunnen om toch die dekselse Kops te laten capituleren was net een brug te ver. Kansen over een weer met Edith de Glint aan SVS kant die in feite een hele beste kreeg maar het gevaar zat bij Jeanet Veldsema en aanvoerster Eva van Veldhuisen aan Blauw Geel kant. Wissels bij de teams werden nog ingebracht en Elise Gerritsen kwam bij Blauw Geel in het veld en Ignarda Pieternella bij de thuisploeg SVS maar er veranderende niets in het eindresultaat.

Het was Blauw Geel wat het spel maakte met een goed draaiend middenveld maar niet tot scoren kon komen en een slim acterend SVS dat wel gebruik maakte van kleine mogelijkheden die men kreeg. Het was Anouk Angkotta van SVS die het in feite perfect samenvatte en een beeld schetste tussen Benfica en Chelsea waarbij het niet altijd zo is dat de beste ploeg de punten pakt. Zeker in een knock-out fase.
Blauw Geel kon terecht met opgeheven hoofden de arena verlaten alhoewel de club graag verder had willen gaan om Eerste Klasse voetbal te bereiken. Maar wist ook dat je daarvoor wel moet scoren om doelen te bereiken en dat nu deed SVS met verve.
De ploeg van Murat Karaulu heeft zeker meer individuele klasse in huis en weet als geen andere het klappen van de zweep in de Eerste Klasse. SVS een ronde verder en het Amsterdamse Wartburgia de volgende tegenstander. De hoofdmacht van de Drieburg bewoonsters promoveerde naar de Topklasse en ziet ook dolgraag het tweede team in de Eerste Klasse spelen. Het zullen pittige wedstrijden worden maar eerst werd bij SVS nog lang nagetafeld over deze 2-0 overwinning tegen Blauw Geel ’55.