Decal Digitale Communicatie

Naïviteit

Het werd afgedaan als verhaaltjes, de bedreigende onveilige situaties die zich onder het statige Leidschendamse Damplein afspelen. Een uiterst vreemde gang van zaken die ’totaal niet bekend’ was bij de ambtenaren van de lokale overheid. Door de plaatselijke politieke partij Gemeentebelangen werden in het vragenuur van de commissie Algemene zaken vragen gesteld. Kwamen de gememoreerde feiten over onder meer de hangjeugd dan als donderslag bij heldere hemel uit de lucht vallen?

Jazeker, het donderde afgelopen dinsdagavond in Voorburg want de ambtenaren in koor wisten van niets. Een ‘onzinverhaal’ maar de vraag was of de constateringen nu wel dan niet een echte mythe waren. Het was zeker ook niet de eerste keer dat er communicatieproblemen waren vanuit de ambtenarij omtrent het Damplein. De vastgestelde staatssteun inclusief de correspondentie naar de Europese Commissie is daar een markant voorbeeld van.

Maar nee, het waren geen fabels. Verre van dit. Dit bleek wel toen een rayoncoördinator van woningbouwvereniging Wooninvest in detail de lijst opsomde van bellers. Geen verzinsels derhalve doch de keiharde realiteit die door zowel bewoners als huurders/eigenaren werden geuit. Moeders van kleine kinderen met buggies, ouderen die moeilijk ter been zijn en invaliden die zich ernstig zorgen maken omtrent de veiligheid in de onderaardse parkeergarage en de daarbij behorende bergingen onder het Damplein. Deze rayoncoördinator weet wel exact de problematiek te verwoorden.
Toegangen die niet te bereiken zijn waarbij veiligheid niet wordt gegarandeerd. Hangjeugd, inbraken en vernielingen, het werd terloops even op tafel gegooid. Wooninvest weet ervan. De klachten zijn genoteerd en onderkend waarbij veiligheid voor alles gaat, maar dat de ambtelijke molens erg traag malen, ja dat wisten we al. Daarom kan die veiligheid nog steeds niet worden gegarandeerd in de tweelaags parkeergarage onder het Damplein.
Maar de klagende bewoners van het Damplein op de hoogte houden van de ambtshalve vorderingen zou wellicht niet verkeerd zijn. Ook het afschuifsysteem van de gemeente valt niet in goede aarde omdat alle verantwoordelijkheid door haar wordt afgewezen. Een vastgoedbeheerder heeft de garage en de portieken onder haar hoede maar blijft op de vlakte en daarmee is de cirkel rond. Dat de klachtenafhandeling anders moet gaan voor dit miljoenencomplex is ook bij Wooninvest inmiddels duidelijk.

Het paradepaardje van de gemeente Leidschendam Voorburg behelst een uiterst ingewikkelde constructie. Meerdere partijen dienen hun verantwoordelijkheid te nemen. Dat er wordt gehandeld in drugs en de hangjeugd dit domein in avond en nacht beheerst is sinds de opening van één jaar geleden een feit. Schoonmaak van portieken en parkeergarage heeft sinds februari van dit jaar niet meer plaatsgevonden. Sommige bewoners ondernemen nu zelf actie terwijl nota bene een niet onaanzienlijk bedrag als servicekosten per maand wordt geïnd. De kopers van de luxueuze appartementen betalen dit via de Vereniging van Eigenaren. Probleem is echter de behoorlijke leegstand van dit onderdeel van het Damcentrum project.
De slotenmaker zou vrijdagmiddag de vele beschadigde deuren weer voorzien van  het nodige hang-en sluitwerk en herstelwerkzaamheden uitvoeren maar deze kwam niet opdagen. Voor wat betreft de deur naar het afgesloten deel van de parkeergarage moet een nieuwe constructie gemaakt worden. Geld lijkt daarvoor vrij gemaakt te moeten worden.

Veiligheid en openbare orde zou normaal gesproken een gemeentelijke aangelegenheid zijn maar met de constructie van diverse ondernemingen die onder het Damplein verantwoordelijkheid dragen, raakt iedereen het spoor bijster. Naïviteit bij de bestuurders en communicatieproblemen onderling. Het zo prestigieuze Damplein verpaupert in rap tempo. De dure appartementencomplexen lopen bijkans sterk in waarde terug doordat geen der partijen verantwoordelijkheid neemt. Maandag is er een overleg gepland tussen alle direct betrokkenen waarbij op de agenda staat dat gelden vrijgemaakt moeten worden, die ten gunste van de openbare veiligheid, ordehandhaving, het afgesloten deel van de parkeergarage en vooral de schoonmaak dienen te komen voor het onderaardse gebeuren van dit complex.
Vooralsnog blijft het afwachten maar één ding is wel zeker, het is geen fabel over het Damplein te Leidschendam maar pure realiteit. En daar zou ook de gemeente Leidschendam Voorburg op gepaste wijze mee om dienen te gaan om iets dichter en meer betrokken met de bewoners om te kunnen gaan.

Damplein Leidschendam, het domein van de hangjeugd

Vervuiling en overlast van blowende en dealende jeugd geeft het Damplein in Leidschendam een inferieure uitstraling. De verpaupering en ghettovorming is al ingetreden volgens een aantal bewoners van de luxueuze appartementen. Gemeente, woningbouw en politie worden met regelmaat op de hoogte gebracht, komen langs maar echt effectief is dit optreden nog niet geweest.
De parkeerplatforms vormen een uitstekende basis voor de hangjeugd die het openbare leven op het Damplein vooral in de avond en nacht ontwrichten. De bewoners steken zelf de handen uit de mouwen om hun leefomgeving desondanks toch maar schoon en ordelijk te houden maar zijn de overlast inmiddels wel spuugzat.

Een onbehaaglijk gevoel maakt zich meester als in de avond of nacht de auto wordt geparkeerd. Als vrouw alleen voel je je al helemaal niet veilig. Hangjeugd is aanwezig en het stinkt in de portieken van het immense complex wat voor een aanzienlijk deel leeg staat. Vuil, erg veel vuil, peuken en uitwerpselen zijn gemeengoed in dit statige complex dat het paradepaardje van de gemeente moest worden. Deuren worden opengebroken wat vrij toegang geeft tot de ruimten onder de diverse appartementen complexen.

Bewoners willen nu zelf in de avond en nacht met honden gaan patrouilleren omdat de lokale overheid in hun visie te weinig doet om die veiligheid te garanderen. Daarnaast maken met regelmaat de bewoners gedeelten schoon en verwijderen de peuken. Na een klacht is gisteren opnieuw actie door politie ondernomen. Via de vele uitgangen die het complex rijk is zijn mogelijke wetsovertreders de dans ontsprongen.
Ook vandaag werd geconstateerd dat de brandbeveiligingsapparatuur beschadigd is.

De parkeergarage is dan ‘s-nachts weliswaar gesloten voor niet pashouders maar via het trappenhuis zijn de parkeerplatforms eenvoudig te bereiken en de jeugd heeft daardoor vrij spel. Geen beveiligingscamera’s, die overigens wel waren voorzien, en ook al geen noodknoppen voor eventuele calamiteiten. Een signaal van een cel van een mobiele aanbieder is ook niet aan de orde. Een onveilige en ongewenste situatie in dit prestigieuze complex waar snel een oplossing voor dient te komen.

Lindsay de Zwart naar RVVH

De blonde Lindsay de Zwart verruilt het rood wit van topklasser RCL voor het blauw wit van Hoofdklasser RVVH. De Ridderkerkse Voetbal Vereniging Hercules heeft een maximaal geïnspireerde speelster de selectiegroep binnengehaald. Bij Topklasser RCL werd na de winterstop slechts één duel verloren en één duel gelijk gespeeld en een derde plek viel de Leiderdorpse meiden onder coach Barry Sikking ten deel.
Nu vertrekt Lindsay de Zwart met weemoed naar Ridderkerk. Het afscheid na vier feestelijke seizoenen is zeer zeker niet eenvoudig.

De uit Maassluis afkomstige De Zwart voetbalde al sinds haar jongste jeugd bij de jongens van Excelsior Maassluis. Na de overgang naar de B-jeugd werd gekozen voor MVV ‘27 uit Maasland. Die ploeg kwam met een echt vrouwenteam in de Tweede Klasse uit. In feite had Lindsay heel graag bij de jongens willen blijven voetballen maar in het belang van haar sportieve carrière was de overstap een logische. Een typische die-hard die sinds haar jeugdige leeftijd in alle vertegenwoordigende districtsteams van de KNVB speelde. Werd ook van aanvalster teruggehaald naar een verdedigende taak. Op die positie viel ze op door haar inzet en doortastendheid en werd daarbij heel specifiek gecoacht.

Ze maakte vier jaar geleden de overstap naar de toenmalige Hoofdklasser RCL in Leiderdorp. De stewardess die niet kan vliegen en voetballen tegelijk koos heel duidelijk voor voetbal en werkt nu op een verantwoordelijke positie als secretaresse in de zorg. Lindsay kan niet anders dan deze job heel serieus nemen om eventueel later alsnog te gaan vliegen.
Samen met vriend Donover, ook al zo’n fanatieke speler die als centrale verdediger bij Neptunes Schiebroek speelt, is Lindsay bezig zich te settelen en een onderkomen te bemachtigen. Vanzelfsprekend in Maassluis onder de rook van Rotterdam want het Rotterdamse blijft trekken. Fan van Feyenoord waarbij het de blonde fee niet mee viel om in het bijna gelijkende tenue van een Amsterdamse club te ballen. Met de bewuste overstap naar RVVH vervallen tevens de vele kilometers die zij jarenlang naar Leiderdorp aflegde.

De successen van de rood witte Leiderdorpse formatie zullen haar bijblijven. Dat zonder meer want het is een imposante reeks geworden. Kreeg in haar eerste seizoen tegen notabene RVVH al de prestigieuze titel Lady of the Match. Dit van de onafhankelijke toonaangevende website Ladiessoccer. Bekerwedstrijden tegen de eredivisieploegen Willem II en FC Twente blijven haar op het netvlies staan, alsmede het behalen van het kampioenschap van Nederland bij de amateurs.

RCL werd de eerste landskampioen zonder enige binding met een profclub wat op zich al een prestatie van niveau was. Daarnaast werd Lindsay in 2011 met RCL op de Amsterdamse Dam Nederlands Kampioen Beach Soccer. Scoorde zelfs het tweede doelpunt in de finalepartij.

Al met al een rijke historie voor dit voetbaldier en dan nu vervolgt zij haar toekomst in het blauw wit van Hoofdklasser RVVH. Lindsay voelt zich er nu al thuis, zo om de hoek met die typische Rotterdamse structuur. Daar gaat ze helemaal voor.

Neil Young & Crazy Horse: Langs ijzig hoge bergen en harmonieuze valleien

Een opzienbarend optreden van Neil Young en zijn band Crazy Horse afgelopen woensdagavond. Een volgepakt Ziggo Dome met maar liefst 17000 gemêleerde fans waren er in Amsterdam getuige van. Of iedere bezoeker zijn deel heeft gekregen blijft altijd de vraag. Daarnaast weet je van tevoren nooit wat je met deze rockers van allure mag verwachten. Laat je maar verrassen is daarom altijd het beste gezegde.

Een tot de nok toe gevulde arena waar jong en oud werd overvallen met het Wilhelmus. Patriottisme en het respect werd gewaardeerd met nog een extra couplet waarbij de bandleden en Einstein met zijn hulpjes met hun rechterhand op het hart stonden. Het voorspel van deze Alchemy tour van Neil Young en the Horse had veel weg van het meer dan drie decennia geleden uitgebrachte Rust Never Sleeps album en de film. Maar het bleef een aanschouwelijk gebeuren met Einstein in de hoofdrol op het podium. Neil Young in het zwart dit keer met jasje, hoed en T-shirt met witte opdruk. Vergezeld door zijn rockers van Crazy Horse. Rolf Molina op drums, Billy Talbot op bass en Frank Sampredo op slaggitaar. Het eerste nummer werd loeihard en vol overgave gespeeld. Love and only love met een dynamiek waarbij heel duidelijk de toon werd gezet. Minder hard, wat absoluut beter tot zijn recht kwam, volgde Powderfinger waarbij al duidelijk werd dat de heren on stage in deze muziektempel er veel plezier in kregen.

Gepassioneerd werd van zijn laatste album Walk like een Giant als absoluut hoogtepunt neergezet waarbij ook de sfeer een belangrijke bijdrage leverde. Een gedeelte van de toehoorders was juist meer gecharmeerd van het oudere oeuvre. Die wens bracht Neil in vervulling door solo Heart of Gold te vertolken. Hij kreeg daarmee de ruim 6000 man op de immense vloer plat en aan het meezingen. Het kippenvelgehalte was enorm. De zuivere klanken als snelstromende beekjes in harmonieuze valleien waarbij de akoestiek van de Ziggo Dome een belangrijk aandeel leverde. Dit akoestische spel had absoluut meer mogen worden maar de Canadees Young is nu eenmaal onvoorspelbaar.

De ontknoping van Ramada Inn kreeg het publiek in Amsterdam echter niet te horen. ‘That’s enough’ moest de 67-jarige Neil gedacht hebben nadat hij met regelmaat visuele signalen naar Einstein stuurde. Morgen schijnt de zon immers weer maar voor  alle duidelijkheid, er was met de muziek helemaal niets mis.

Met het traditionele Cinnamon Girl werd het publiek niet vergeten maar de cadens van nummers als Fucking‘ Up en Hey Hey, my my waren te langdradig. Passioneel, dat zonder meer en in een ritmisch geheel, maar in die kostbare tijd hadden andere succesnummers gebracht kunnen worden waarvoor een gedeelte van het publiek was gekomen. Ook werd de allerhoogste ring niet meegenomen in de lichttechniek waardoor er ook een tweedeling kwam. De heren op het toneel hadden het trouwens prima naar hun zin en het repertoire blijkt altijd een verrassing alhoewel Europa iets anders voorgeschoteld kreeg dan Oceanië.

De encore was weer loeihard en onovertroffen. Young met Crazy Horse die het Ziggo Dome op haar grondvesten liet schudden. Een prima performance waarbij na afloop op het voorportaal het ruige geweld van de snaren via de voetbaltempel nog als muziek in de oren bijkans terugketste. Het publiek was tevreden maar had wellicht iets anders verwacht maar Young is onvoorspelbaar en zoals eerder gememoreerd, met de komst van een nieuwe morgen, komt ook de zon weer gewoon op.

Voetbal Rotterdam Cup voor Rhoon

Niemand minder dan waarnemend burgemeester Ger van de Velde – de Wilde van de gemeente Albrandswaard reikte in samenwerking met evenement sponsor Harm Beumer de Voetbal Rotterdam Cup uit aan de uitzinnige meiden van Rhoon. Aanvoerster Sandra van Tol nam het robuuste kleinood heel dankbaar in ontvangst.

Rhoon presteerde het toch maar mooi om deze fel begeerde trofee in bezit te krijgen.
Tijdens de loterij van strafschoppen bleek Rhoon deze beter te kunnen nemen dan RVVH uit Ridderkerk. De reguliere 90 minuten eindigde in een doelpuntloos gelijk spel.

Op Varkenoord achter het heilige gras van de enige en echte Kuip werd de finaleronde van de Rotterdam Cup afgewerkt. De Ridderkerkse Voetbal Vereniging Hercules won verleden jaar deze Rotterdam Cup. Speelden het spelletje verdienstelijk en zette tevens vanaf het eerste fluitsignaal druk.

Maar het geslepen spel en de ervaring van de Rhoon speelsters die geen meter meer liepen dan strikt noodzakelijk maakte het wel degelijk een gelijk opgaande strijd. Ook in het tweede deel waarbij het spel wel degelijk werd gemaakt door het team van de coach Remco Outjes uit Ridderkerk. Maar dan is het wel van belang de mogelijkheden in doelpunten om te zetten en dat nu gebeurde niet. Petra Dugardein leek onpasseerbaar en hield vooralsnog de nul. De messcherpe sporadische uitvallen van Rhoon waren bijzonder gevaarlijk. Samen met oud SteDoCo coach Roy Waalboer werd halverwege de tweede helft al een voorzichtige analyse gemaakt. Daarbij kwam heel duidelijk Rhoon als bovenliggende partij naar voren. Per slot van rekening in alle finalerondes van de afgelopen weken waren het juist de ploegen die het spel niet in handen hadden maar wel degelijk wisten te scoren.

In dit geval werd het een doelpuntloos gelijkspel waardoor strafschoppen de uiteindelijke winnaar moest opleveren. Na de eerste serie was het 4-4 en dus wederom gelijk. Echter in de gelijkmakende beurt ging het mis voor de meiden uit Ridderkerk.
Die lieten wel degelijk het beste spel zien als Hoofdklasser maar konden Dugardein slechts één keer minder in de strafschoppen serie passeren. Eerste Klasser Rhoon de winnaar van deze prestigieuze Rotterdam Cup die als klap op de vuurpijl in het basis hotel van Oranje in Hoenderloo zich mag voorbereiden op het komende seizoen.

Het was uitzinnig feest voor de meiden van coach Stef Huszarik die na afloop wel vond dat dit seizoen een heel duidelijk leermoment is geweest. Promotie naar de Hoofdklasse werd net niet gerealiseerd maar de ploeg zou zeker een aanwinst zijn geweest in die Hoofdklasse. Maar de feiten zijn nu eenmaal zo als ze zijn en Huszarik was dan ook dolblij met deze prestigieuze Rotterdam Cup.
Veel belangstelling toonde de waarnemend eerste burgermoeder van Albrandswaard, Ger van de Velde – de Wilde voor de geblesseerde Sylke Koumans die zich met ondersteunende hulpbenen moest verplaatsen. Het feest nam na de officiële handelingen een aanvang en feesten dat kan je wel overlaten aan die speelsters van Rhoon. Die hebben daar geen enkel probleem mee.