Decal Digitale Communicatie

Wartburgia houdt bij Rhoon regie in eigen hand (1-3)

Het jarige Wartburgia liet met gedegen voetbal zien dat de Topklasser ook komend seizoen hoge ogen gaat gooien. Thuisploeg Rhoon, de promovendus in de Hoofdklasse, deed goed mee met maximale inzet. Een opvallende rol voor de jeugdige sluitpost Lisette Snel van Rhoon die keer op keer redding bood. Maar moest vlak voor tijd toch capituleren en haar meerdere erkennen aan de Amsterdamse meiden van coach Suzanne Bakker.

In de derde minuut kwam Wartburgia op voorsprong. Aanvoerster Anouk Wisse de doelpuntenmaakster. Het werd 14 minuten later zelfs 0-2 door een treffer van Shannon Molleman. Thuisploeg Rhoon wakker geschud en scoorde via Petra Dugardein de aansluitingstreffer.
In de tweede helft wilde Rhoon nog wel de bakens verzetten maar de regie was helemaal in handen van de Amsterdamse meiden die hun duidelijke visie van het voetbal wel even lieten zien. In de 87 minuut scoorde Alex Baarda de bevrijdende derde treffer. Winst voor Wartburgia in deze KNVB bekerwedstrijd bij Rhoon die onder de bezielende leiding stond van de goed fluitende Hans Knuppe uit Lansingerland.

Wartburgia kwam voor de winst in dit KNVB-bekerduel. De Topklasser verloor verleden week in een oefenduel tegen plaatsgenoot Ajax slechts met 3-1. Een leerzaam duel voor de start van deze wedstrijd tegen het altijd strijdlustige Rhoon. Bij Rhoon ontbraken wegens blessures nog een aantal speelsters maar coach Rene Wolve had alles onder controle.
Het speelveld na een behoorlijke regenbui bij aanvang niet optimaal waardoor de krijtlijnen slecht zichtbaar waren. Clubicoon Wouter Messemaker zorgde voor het opnieuw aanbrengen van de witte markeringen wat zeker geen overbodige luxe was.

Al in de derde minuut scoorde de Amsterdamse ploeg die komende maand het 90-jarig bestaan gaat vieren. Een mijlpaal op zich. Een pass van Shannon Molleman werd door aanvoerster Anouk Wisse in de uiterste hoek geschoten. Wartburgia trok het initiatief duidelijk naar zich toe met een gedegen opbouw en knappe crosspasses en een mogelijkheid voor Eline Keet.
In de 17e minuut werd het 0-2 voor de formatie van coach Suzanne Bakker door een fraai doelpunt hoog in de touwen van Shannon Molleman.

Rhoon was in die beginfase vrijwel onherkenbaar. Wel een mogelijkheid van Tamara Colle maar na die 0-2 achterstand veranderde het spelbeeld wel. De ploeg vocht zich terug in het duel. Na een gele kaart van Wienie Blom in de 23e minuut mocht aanvoerster Sandra van Tol een vrije trap nemen. Natuurlijk stond daar Petra Dugardein klaar om de aansluitingstreffer achter Veerle Kilsdonk in het net te werken. 1-2 op het scorebord en alles nog mogelijk.
Technisch en tactisch was Wartburgia duidelijk de bovenliggende partij. Speelde met visie de bal uitstekend rond. Daarentegen de inzet van de Rhoon speelsters die de bekerstrijd een aantrekkelijk karakter meegaf.

Anouk Wisse kwam Lisette Snel op haar pad tegen en de jonge sluitpost deed het meer dan voortreffelijk. Maxime van Delft was Jorinda Schuit te vlug af. Anders was het duel al lang en breed gespeeld. Nu bleef de spanning alhoewel Wartburgia veel mogelijkheden kreeg om de stand een ander aanzien te geven. In de 38e minuut was er nog een gele kaart voor Tamara Colle die Anouk Wisse tegen de grasmat liep in een overigens sportief duel.

Na de thee maakte bij de thuisploeg Wendy Mulder plaats voor Kim Lansbergen. Wartburgia zette druk en een schot van Eline Keet werd nog net tot hoekschop verwerkt. Ook Shannon Molleman kreeg een aantal mogelijkheden maar zag ook Lisette Snel een aantal trefzekere inzetten uit het doel werken.
Kleine mogelijkheden waren er wel voor Rhoon. Een neus voor slimme ballen en crosspasses natuurlijk van Tamara Hollemans die een aantal keren goed doorkwam en prima het spel verdeelde. Met name Petra Dugardein had geen geluk met haar inzetten en ook Tamara Colle en Avery James werden door Wienie Blom, Gisela van Ankeren en Linda Bos goed afgestopt.
Het rondspelen van de bal door de Amsterdamse meiden en Lisette Snel een onneembare veste ook voor Bouchra Moudou en invalster Fresia Cousino.
Maar in de 87e minuut de bevrijdende treffer die door Alex Baarda in het net werd gewerkt en de stand met 1-3 een ander aanzien gaf.

Een logische overwinning en de coach van de Amsterdamse ploeg Suzanne Bakker was tevreden met dit resultaat. Ook klaar om komende week landskampioen Buitenveldert te mogen ontvangen op Sportpark Drieburg bij aanvang van de competitie. Wartburgia wil graag meedoen in de strijd voor het hoogst haalbare en de spelpatronen laten zien dat er mogelijkheden zijn.
Coach Rene Wolve van Rhoon was van mening dat het bekerduel een uiterst nuttige partij is geweest waarbij een aantal situaties tijdens trainingen de revue moeten passeren. In iedere geval zij de teams gereed om het nieuwe seizoen in te luiden.

Voor meer beelden van het duel tussen Rhoon en Wartburgia klik hier.

Het neusje van ……..

Suzanne Bakker en Lisette Snel

Het fortuin van de Oranje-Nassau’s

Het grafelijk geslacht van de Nassau’s vindt zijn oorsprong in de 10e eeuw in Duitsland. Golvende terreinen met dichte wouden en diep daarin verscholen burchten en kastelen. Nederzettingen op strategische plekken in het stroomgebied van de Lahn, Sieg en Dill met de oorden van Dietz, Herborn en Nassau. Het is het begin van een dynastie die nog steeds een belangrijke plek inneemt onder de vorstendommen in Europa. 
Van grotere invloed was het kleine, soevereine Prinsdom Orange, gelegen in het zuiden van Frankrijk, met de dynastie van de Chalon’s.

Maar het allerbelangrijkste was de verkrijging van gelden en de invloed via soeverein grondbezit van landerijen bij de diverse Graafschappen. Op 12 augustus 2013 was het precies 660 jaar geleden dat de grondlegger van het kapitaal van ons koninklijke huis overleed. Willem van Duivenvoorde was de slimme diplomaat die daarvan aan de basis stond. Toeval of niet, op 12 augustus verleden jaar overleed Zijne Koninklijke Hoogheid prins Friso van Oranje-Nassau op de leeftijd van slechts 44 jaar. Ook een intelligent thesaurier bij uitstek.
Nu de Oranje-Nassau’s met veel meer adelijke titels ofwel hoe een wonderlijke connectie tussen invloedrijke dynastieën ontstond door de loop der eeuwen. Maar de meest prestigieuze dynastieke titel is voorbehouden aan Prinses Catharina-Amalia die als eerstvolgende troonopvolgster de titel Prinses van Oranje mag voeren.

Na de dood in 840 van Lodewijk de Vrome, een zoon van Karel de Grote, werd het grote Keizerrijk opgesplitst en ontstond Lotharingen. Voornoemd naar Lotharius, een zoon van Lodewijk die met zijn broers ruzie maakte over het immense gebied. Een klein deel daarvan uitmakend was het Graafschap Nassau bestaande uit een aantal oude gouwen en gelegen in het Oost Frankische Rijk van Lodewijk de Duitser.

Nassau en Laurenburg

Vaak met harde strijd, hulp van de aartsbisschoppen en landgraven van adellijke geslachten om de zwakken in de samenleving aan het gestelde gezag te onderwerpen. In 915 werd de naam van Nassau voor het eerst vermeld als hof van Koning Koenraad I van het Oost-Frankische Rijk. Dit met de burchten van Nassau en Laurenburg die rond 1124 werden gesticht en waar Rupert en Arnold van Laurenburg de scepter zwaaiden.
Moeder van de Graven Rupert en Arnold was Beatrix van Laurenburg, die later de burcht Nassau schonk aan de aartsbisschop van Trier. In 1160 kregen de Graven van Laurenberg echter het kasteel weer in leen van Trier en nam de familie de naam aan van Nassau.

In de 13e eeuw kreeg Hendrik II van Nassau (met de bijnaam De Rijke) waarschijnlijk via erf het gehele gebied in handen. Trouwde met Machteld van Gelre en was de eerste van de Nassau’s die de huwelijkse staat ook uit strategisch oogpunt van belang achtte. Na zijn overlijden in 1251 werd het territorium vier jaar later verdeeld onder de zonen Walram en Otto. Deze splitsing van gelijke delen is bekend geworden als Prima Divisio. Het unieke van dit besluit is dat de basis nog steeds actueel is. Het is het fundament geworden tussen de Walramse (Groothertogdom Luxemburg) en de Ottoonse tak van de Oranje-Nassau’s.
Het waren door de eeuwen heen standvastige en invloedrijke families. Tot vier maal toe werd in de 14e eeuw een Walramse Graaf Aartsbisschop van Mainz.
De Ottoonse lijn met de Dillenburgers breiden hun bezittingen uit door middel van slimme huwelijken waarbij ook de economische opleving een rol speelde. Graaf Engelbert de Eerste van Nassau Dietz was door zijn huwelijk ook de eerste Nassau die vaste voet in Holland kreeg.

Prinsdom Orange

Een zoon van Lotharius de Eerste, Karel van Provence, was rond 860 de eerste Koning van dit gebied wat gelegen is in het zuidoosten van Frankrijk. Het was van oorsprong Lotharingen, dit met een kleine enclave wat Orange werd genoemd en door Karel de Grote al eerder was geannexeerd.

Met het Verdrag van Prüm uit 855 werd het land opgesplitst. Noordelijk lag het Koninkrijk Lotharingen met Lotharius II als heerser en kreeg Karel de Provence en delen van Bourgondië. Later zou dit gebied een soeverein Prinsdom worden. Na het geslacht Baux kwam het Prinsdom via vererving bij het huis van de Châlon’s. Philibert was daarvan de laatste telg en kreeg geen nakomelingen. Neef Renatus van Nassau ofwel René van Châlon, de zoon van Hendrik III van Nassau en Claudia de Châlon werden erfgenaam. Philibert stelde bij testament eisen met name op welke wijze de dynastieke titel gevoerd diende te worden.
Later in 1713 werd bij de Vrede van Utrecht bepaald dat het Vorstendom Orange onder Franse soevereiniteit kwam.

Willem van Duivenvoorde

Willem, de bastaardzoon van Philips van Duivenvoorde en heer van Polanen, werd in 1290 geboren. Zijn vader was stamhouder en kwam voort uit het opvallende geslacht van de Wassenaars. En nu juist die Willem van Duivenvoorde die de bijnaam Snickerieme kreeg, stond aan de basis van de materiële positie van de Nassau’s. Op jonge leeftijd werd Willem aangesteld als kamerling en bankier van Graaf Willem III. Een sublieme diplomaat die achter de schermen opvallende zaken deed. Zorgde voor de financiën en kredietverstrekking waarbij zijn cliënten in hoofdzaak vorsten waren die geld nodig hadden. Ja, veel geld om de bewapening en soldij van de manschappen te kunnen bekostigen. Verdiende veel duiten maar handelde ook als een slimme tacticus en verkreeg strategisch van belang zijnde landgoederen als meest waardevolle belegging in zekerheid als ruil. De schulden werden meestal niet afbetaald. Werd door deze slimme zetten politiek een kopstuk en ook internationaal als diplomaat onder Graaf Willem III en Willen IV ingezet. Trad in het huwelijk met Heylwich van Vianen maar deze echt bleef kinderloos. Als Willem in 1351 sterft laat hij zijn immense vermogen na aan zijn neef Jan van Polanen, die één dochter heeft genaamd Johanna van Polanen, erfdochter van Breda en Lek.

Holland en BrabantGraaf Engelbert de Eerste van Nassau Dietz werd in 1403 in de echt verbonden met de nog erg jonge Johanna van Polanen die in rijkdom een aanzienlijk omvangrijker vermogen had, door Willem Duivenvoorde opgebouwd, dan de Nassau’s. Delen van Holland, Brabant, Zeeland en Henegouwen kwamen op deze wijze in het bezit van de Nassau’s die met deze echtverbintenis vaste voet kregen in Holland en de andere Graafschappen.

Regeren was er niet bij maar de Nassau’s konden van hun riante opbrengsten van hun territorium en bezittingen een goed leven leiden. Leefden op goede voet met Hertog Antoon van Brabant en Limburg waar op dat moment rond 1400 het centrum van de macht lag. De Nassau’s financierden mede de zinloze Ardense veldtochten van Antoon die later in 1415 bij de Slag van Azincourt zelf om het leven komt.

Graaf Engelbert wordt dan de meest invloedrijkste raadsman van het Hertogdom Brabant. Hij kreeg in leen zelfs landerijen van Philips de Goede en later kreeg Engelbert II alle bezittingen uit erf. De familie steunde elkaar en vloog elkaar niet, zoals bij andere dynastieën, in de haren. Het riante vermogen breidde zich achter de schermen steeds meer uit. Hendrik III van Nassau en ridder van het Gulden Vlies werd stadhouder van Holland, Zeeland en West Friesland.

De ontknoping

In 1515 trad Hendrik III van Nassau in het huwelijk met Claudia de Châlon, stammende uit een vermogende Bourgondische Franse dynastie. Het Prinsdom Orange was in het bezit van deze gezaghebbende adellijke familie. De bruidsschat was echter overweldigend. Wat Hendrik III nog niet wist dat Orange voor altijd aan de Nassau’s verbonden zou worden.
Op de Dillenburg was het rustig alhoewel de kerkelijke hervormingen wel op de sympathie van de broers Hendrik III en Willem mochten rekenen. Willem met de bijnaam de Rijke trad in het huwelijk met Juliana van Stolberg en het gezin werd kinderrijk gezegend. Willem de Zwijger en Jan van Nassau zijn wellicht de bekendste namen van de kinderen van Willem de Rijke. Jan van Nassau was in 1579 de initiatiefnemer van de Unie van Utrecht.

Als neef René van Châlon in 1544 op 25-jarige leeftijd sneuvelt laat deze aan de 11-jarige Graaf Willem van Nassau Dillenburg al zijn bezittingen en dynastieke en adellijke titels na. Na instemming onder bepaalde voorwaarden stemde ook Keizer Karel V in, alhoewel er best bezwaren kwamen van de familie. Maar het evenwichtige territorium beleid van de Nassau’s met de Prins van Oranje als strategische inzet werd uiteindelijk bepaald zoals in testament omschreven. Op deze wijze werd de dynastie van de Nassau’s en het fortuin veilig gesteld.
De wapenspreuk: “Je maintiendrai Châlon”  werd door de Prins van Oranje aangepast in Nassau en in 1815 uitsluitend als Nederlandse wapenspreuk “Je mantiendrai” omgezet. Ik zal handhaven en dat geldt uiteraard ook nu voor Prinses Catharina-Amalia die als eerstvolgende troonopvolgster de prestigieuze dynastieke titel Prinses van Oranje mag voeren.

Verdwenen vuurtoren staat in Zoeterwoude Dorp

In pracht en praal staat de rood-witte verdwenen vuurtoren bij Galarie Kolff in Zoeterwoude Dorp. Kunstenaar Femke van Gent exposeert in de landelijke idillische omgeving die haar zeker niet onbekend is. De insteek van opvallende kunst in een breed spectrum met een heel specifiek maar bovenal sociaal karakter.
Komt van oorsprong uit Zoeterwoude en sinds 2002 woont en werkt zij op het eiland Anglesey in het Engelse Wales wat in het Welsh Ynys Môn wordt genoemd.

Met deze expositie in Galerie Kolff vindt een hernieuwde kennismaking met de lage landen plaats en dan met name het thuisfront Zoeterwoude. Dochter van de Zoeterwoudse schilder Jan van Gent en moeder Agnes van der Krogt.
Een specifieke tentoonstelling met vrolijke kleurrijke illustraties en objecten die als pakkend motto meekreeg ‘The Lost Lighthouse’. Maar de rood witte vuurtoren is er wel degelijk. Zelfs in diverse variaties in een meer dan opvallende omgeving in het Groene Hart waar het goed toeven is. Daar zorgen Annemarie en Dirk Kolff van de gelijknamige Galerie ook persoonlijk wel voor.

Zondag vond de opening plaats en een drukte van belang in de voormalige hooiberg. Ome Arie van der Krogt op gitaar, alias de reserve nachtburgemeester van Rotterdam, en broer Loek op accordeon en deeluitmakend van de band Klavan maakten er een opzienbarend maar bovenal inspirerende voordracht van. Een langdurig applaus vielen de twee voordrachtskunstenaars ten deel.

De expositie is een werkelijk schitterend levend kijkspel van kunstenaar Femke van Gent (1971) voor jong en oud. Vrolijke rood-witte objecten met een heus optreden als zijnde straattheater want ook komende weekende in Zoeterwoude Dorp te zien is. Daarnaast fraaie -kinder-illustraties in veelkleurige uitvoeringen met rozen, heksen en theepotten die wel tot doel hebben de boodschap op sociale wijze helder over te brengen. Daar is Femke in geslaagd met dit unieke spektakel, verbaal en non verbaal.
De expositie ‘The Lost Lighthouse’ in Galerie Kolff is te bewonderen tot 24 augustus 2014. De openingstijden zijn op zaterdag en zondag van 14.00 – 17.00 uur of na telefonische afspraak. Het adres van Galerie Kolff is Noordbuurtseweg 2, Zoeterwoude Dorp. Het telefoonnummer is 071 – 5801458.

Voor meer sfeerbeelden klikt u hier.

Sint Martinuskerk van Marcourt in de Ardennen

Waardig en standvastig staat de fraaie kerk van Saint Martin in hartje Marcourt. Op de toren prijkt de gouden haan die altijd de juiste positie inneemt. Naast de kerk van St-Martin de dodenakker die rust en sereniteit uitstraalt. Uit Keltische en Romeinse perioden de tempel voor de zonnegod met daarvoor de offerplaats. Nu een fier en deftige kerk met een rijk verleden die vermoedelijk in de 12e eeuw werd gebouwd.

Het was een van oudsher Keltische offerplek die ook door de Romeinen als zodanig werd gebruikt. Met grafheuvels en bijzettingen van overledenen, die vervolgens werden aanbeden. Ook het cremeren van overledenen vond plaats naar gelang de tijdspanne. De bodem heeft bij archeologisch onderzoek veel prijsgegeven. Gelukkig maar, want uit de Keltische en Romeinse periode is door toedoen van de Germaanse volkeren later weinig heel- en overgebleven.

Gregorius van Tours

Als we het over Sint Maarten of Saint Martin hebben, dan noemen we automatisch ook Gregorius van Tours. Die leefde van 538-594 en werd tegen zijn zin de Gallo Romeinse Bisschop van Tours. Ook deed Gregorius aan geschiedschrijving over de Merovingische periode die, volgens zijn overtuiging zo breed mogelijk verspreid diende te worden. Natuurlijk werden de wonderen van Sint Maarten van Tours uit de zesde eeuw uitvoerig beschreven om juist de verering onder het volk te verspreiden.

Tours was het knooppunt van wegen en lag op de grens tussen het noorden met de Frankische macht en het zuiden met de meer Romeinse invloeden en naar het Bedevaartsoord in het Spaande Compostella. Natuurlijk was Tours ook zelf een bedevaartsoord vanwege de cultus van Sint Maarten.

Architectuur

Nu zijn het gebedshuizen maar vroeger waren er samenkomsten in grotten of in de open lucht. Niets mis mee want ook Saint Remacle (Remaclus) deed met zijn trouwe ezel baanbrekend werk. Verkondigde in de Ardennen Gods woord en stichtte later de abdij van Stavelot en werd Bisschop van Maastricht.
De eerste kerken die werden gebouwd vielen onder de Byzantijnse architectuur. In de Karolingische periode ontwikkelde zich de Romaanse stijl met kenmerken als degelijkheid, kleine vensters en ronde vormen waarbij torens verticaal werden opgetrokken. Symbolisch om dichter bij God te zijn.

Na de Romaanse stijl volgde in de 13e en 14e eeuw de Gotische architectuur  gekenmerkt door imposante bogen en juist hoge glasramen. Terwijl de bewoners in kleine onderkomens leefden waren grotere kerken juist de het toonbeeld van de hogere macht Gods. Een heersende geestelijke overtuigingsvorm.
Eglise Saint Martin werd op Romeinse funderingen vermoedelijk in de 12e eeuw gebouwd maar veel is daar overigens niet over bekend. De toren is opgetrokken uit breuksteen van schist wat een apart karakter geeft. De sacrale bouwkunst van de St Martinuskerk lijkt met eigen invloeden op de tussenfase van Romaanse en Gotische stijl. Dit werd de Romanogotische stijl genoemd alhoewel er tevens diverse grote restauraties hebben plaatsgevonden in de latere middeleeuwen.

Uniek houtsnijwerk

De kerk heeft een imposant interieur. Een altaar uit de 17e eeuw met barokke invloeden, fraaie beelden en uiterst kunstig uitgevoerd houtsnijwerk op kansel en biechtstoel.

Marcourt was in die periode de hoofdstad van het Graafschap Montaigu met de titel Prévôtes des Rivières. De Graven hadden niet alleen het bestuur van een groot gebied in handen maar waren ook geestelijk machtig. Veel geld werd uitgegeven om kerken te stichten. Door de sterke geloofsovertuiging in die periode bloeide het kerkelijk leven op.

Charles Jamotte

Charles Jamotte, de pastoor van Saint Martin medio 1600, was de aangewezen persoon om de verering van Saint Thibaut in goede banen te leiden want de devotie liep zo op dat het volk een eigen Kapel eiste. Die kwam er uiteindelijk door de initiatieven van pastoor Charles Jamotte van Saint Martin die, na zijn overlijden als enige, een grafzerk naast de kerk kreeg zonder zijn naam daarop vermeld. Die is nog steeds aanwezig en ingemetseld in de buitenmuur van de kerk.

Jamotte was een opvallend vooruitstrevende pastoor maar ook zakenman die Marcourt ten deel viel want zo was het wel. Schreef overtuigend over St Thibaut waardoor ook wij inzicht krijgen over het leven in die periode.
Mede door Jamotte’s toedoen blijft Marcourt die opvallende plek in de Ardennen met een rijk en omvangrijk verleden.

Meer beelden van en rond de Eglise Saint Martin in Marcourt ziet u hier.

Silicone inks

The huge possibilities with silicone textile-printing inks is what makes this textile ink so distinctive: beautiful elastic high gloss with glitz and glamour, but also functional for anti-slip usage.
Silicone inks were developed by the end of the 1940s to protect machine parts; only a slight adjustment in chemistry makes silicones suitable for use on textile fabrics. Glitz and glamour are the angle for embellishing textiles, with very special properties.

The basis of this ink is composed of a base of a non-reactive two component silicone elastomer, to which a third component, a catalyst, is added. At a certain temperature or infra-red radiation, the catalyst does its job as a cross-linker and takes care of the polymerisation. As with plastisol inks this is the case, and now we also talk about curing.

Silicone textile-printing inks are relatively expensive and clients are often not aware of the possibilities. As everyone knows in the fashion and promotional textile market, ultimately it’s all about the price of the final product. The processing of a silicone ink corresponds to a plastisol ink, with the proviso that at a certain temperature the plastisol ink starts to jellify, whereas a silicone ink stays intact.

Silikon-Drucktinten