Decal Digitale Communicatie

Klarenbeek pakt drie punten mee bij Rhoon

Een verdiende 1-2 overwinning voor Klarenbeek dat op bezoek was bij Rhoon. Cynthia Beekhuis hield de spanning er als een echter spannende thriller in om pas in de allerlaatste minuut het verschil aan te geven. Scoorde de winnende en dat voelde goed bij de meiden uit Gelderland. Een opvallende rol bij Rhoon was weggelegd voor doelvrouw Lisette Snel die keer op keer de rood-witte thuisploeg in de wedstrijd hield.

Een sportief duel op Sportpark De Omloop in Rhoon dat aantrekkelijk was om te zien. Levendig aanvallend spel van beide ploegen die in feite de winst als ultiem doel voor ogen hadden. Kansen voor de twee teams in de eerste helft waarbij de verhoudingen gelijk opgingen. 
In het tweede bedrijf was het Klarenbeek die kans na kans kreeg maar het net pas in de 70e minuut kon vinden. Lisanne van Gurp scoorde voor Klarenbeek maar Tamara Colle maakte op aangeven van Carlinn de Bruijne na een fraaie aanval gelijk. De spanning steeg en keer op keer kon een beter spelend Klarenbeek geen doelpunt scoren. Doelvrouw Lisette Snel pareerde iedere inzet vakkundig en stijlvol.

Maar de wedstrijd duurde voor Lisette Snel echter net één minuutje te lang. Een aanval via Anna Maria Nijenhuis en Cynthia Beekhuis maakte het af. Verdiende 1-2 overwinning in een thriller die boeide van de eerste tot de laatste minuut onder de prima leiding van Giovanni Verhoeve uit Barendrecht.

De eerste wapenfeiten van dit duel uit de Eerste Klasse A kwamen op naam van Tamara Colle van Rhoon die werd weggestuurd door Patty Damsma. Het leverde een schot voorlangs op en aan de andere kant werd een vrije trap van Babette van Heeren over de deklat geschoten. Rhoon zette druk en Sylke Koumans en Tamara Colle konden niet profiteren van de geboden ruimte.
Bij Klarenbeek was zoals gewoonlijk een centrale rol weggelegd voor aanvoerster Cynthia Beekhuis. Verdeelde het spel op Hilde Kruk, Lisanne van Gurp en Grietien van Gurp. In de tiende minuut passeerde Claire van Vliet al koppend bijna haar eigen doelvrouw maar het leer kwam tegen het aluminium aan.

De twee ploegen waren prima aan elkaar gewaagd en leuke duels werden op sportieve wijze uitgevochten. Het elftal van Rob Kramer maakte beter gebruik van de diepe bal en zocht duidelijk de volle breedte van het speelveld op. Terwijl de meiden van coach Sanne Dekkers met snel tikwerk en verzorgd combinatiespel door het hart van de verdediging zich een weg baanden. Het leverde voor de neutrale toeschouwers in ieder geval bijzonder aantrekkelijk voetbal op.
Thirza Beunk met Rivke Draaijer aan de basis van weer een prima aanval van Klarenbeek maar de stand veranderde niet. Ook niet bij een inzet van Tamara Colle van Rhoon en een vrije bal van Kim Lansbergen die voor de lijn nog zou worden gekeerd. Rhoon trachtte meer druk op de solide vesting van Klarenbeek te zetten waar Sheryl ten Hove de scepter zwaaide. Echter de grootste kans was toch weer voor Cynthia Beekhuis. Sluitpost Lisette Snel greep uitstekend in.

Snode plannen in het begin van de tweede helft van de meiden uit het oosten die heel duidelijk lieten zien deze klus snel af te willen maken. Juist sluitpost Lisette Snel leek echter niet te passeren. Sheryl ten Hove, Anna Maria Neijenhuis en Cynthia Beekhuis kwamen keer op keer Lisette Snel tegen. Van afstand Lisanne van Gurp en Babette van Heeren maar ook die schoten leverde geen doelpunten op. Rhoon kroop door het bekende oog en Lisette Snel hield de thuisploeg nog steeds in het zadel. Klarenbeek speelde met Rhoon en het volledige speelveld werd subliem benut.

In de 70e minuut kwam Klarenbeek wel op een verdiende voorsprong. Lisanne van Gurp de doelpuntenmaakster die uiteindelijk het leer achter Lisette Snel de touwen in jaste.
Vijf minuten later werd het zelfs prijsschieten voor de ploeg van Rob Kramer maar een verdubbeling van de stand was niet aan de orde. Rhoon kwam terug via Sylke Koumans en Tamara Hollemans maar ook een vrije trap van Nancy Leidekker leverde niet het gewenste resultaat op.
In de 78e minuut werd het echter wel gelijk. Een aanval opgezet door Patty Damsma die op links Carlinn de Bruijne wegstuurde.

Een schitterende voorzet volgde en de inkomende Tamara Colle kopte het leer loeihard in de touwen. Een beauty van een aanval bekroond met een fraai doelpunt. Maar helaas niet geheel volgens de verhoudingen in het veld. Maar daar maakte zich bij Rhoon niemand druk om.
Het spel van Klarenbeek verzorgder en met de snelheidswisselingen gevaarlijk. De aanvalsgolven namen toe maar als vaste rots in de branding Rhoon sluitpost Lisette Snel. Cynthia Beekhuis oog in oog met Lisette Snel maar weer bood de doelvrouw redding.

In de laatste fase had het doelpunt ook voor Rhoon kunnen vallen. In de onbeschreven voetbalwetten staat immers dat als je zelf niet scoort de tegenstander dan het net wel doet bollen. Carlinn de Bruijne, Sylke Koumans, Patty Damsma en Tamara Colle kregen de mogelijkheden wel echter ook Klarenbeek sluitpost Marieke Brugmans greep prima in.

Lisanne van Gurp voor Klarenbeek in de 82e minuut net voorlangs. Het had de definitieve beslissing moeten zijn. In de aanval daarop volgend Tamara Colle met een behoorlijke kans.
In de allerlaatste minuut dan toch de bevrijdende treffer voor Klarenbeek. Anna Maria Neijenhuis met de voorzet vanaf rechts na een fraaie actie en aanvoerster Cynthia Beekhuis maakte het af met een droog schot in de uiterste hoek. Lisette Snel verslagen en de belangrijke drie punten mee in de bagage naar Gelderland.

Cynthia Beekhuis hield de spanning er helemaal tot op de allerlaatste minuut in. De meiden uit Klarenbeek uiteraard blij met de terechte winst met prima voetbal. De uitslag was marginaal maar wel dik en dik verdiend. Ook coach Rob Kramer van Klarenbeek was die mening toegedaan. Vreugde in het Klarenbeek kamp en bij Rhoon was er de teleurstelling van het moment. De wedstrijd duurde voor Lisette Snel net één enkel minuutje te lang. Dat was wel een enorme domper voor de doelvrouw die Rhoon heel lang in de wedstrijd hield.

Meer beelden van het duel tussen Rhoon en Klarenbeek ziet u hier.

Van Nispen snoept drie punten mee uit Wassenaar

Een levendig duel in de kelder van de 5e Klasse tussen Wassenaar en Van Nispen uit De Zilk. De spelvreugde bij de twee kemphanen maximaal aanwezig met de koude stevige bries in de lengterichting van het veld.
Op het bijzonder fraaie kunstgrasveld van Sportpark Kerkehout was Wassenaar in de eerste helft de bovenliggende partij. Wel met de wind in de rug maar de groen witte thuisploeg had het middenveld strak in handen. Echter de ploeg van coach Albert van Biezen creëerde wel veel mogelijkheden maar scoren was er niet bij. Doelvrouw Paula Potakiewicz hield met een aantal reddingen Van Nispen in de race.

In de tweede helft had de ploeg uit De Zilk het windvoordeel maar de mogelijkheden om de score te openen was nog steeds voor Wassenaar. Halverwege de tweede helft sloeg Van Nispen venijnig toe. Was het eerst Laurien Tio die simpel scoorde, vier minuten later deed Cindy Diepenhorst dat nogmaals voor de ploeg uit De Zilk. De wedstrijd was gespeeld en de eerste winst voor Van Nispen een feit. De sportieve wedstrijd stond onder leiding van de prima fluitende Koen van Schie.

Bezorgdheid vooraf bij coach Albert van Biezen van Wassenaar die nog steeds geen beroep kon doen op de geblesseerde Leonie van Eijk. Problemen om de spitspositie in te vullen nu ook …………… niet aanwezig was en met de niet geheel fitte Jet van Schie. Bij de meiden uit De Zilk was naast coach Niels Tio niet aanwezig Sophie Cramer, Pauline Fles en Katie Wijnands. Het technische en tactische deel werd keurig door speelster en assistent coach Manon Steekers verzorgd.
De eerste aanval was voor thuisploeg Wassenaar met aanvoerster Jet van Schie. Sluitpost Paula Potakiewicz stopte de inzet en dat zou in de wedstrijd nog een aantal keren gebeuren.

Van Nispen kwam moeizaam in het ritme maar de snelle uitvallen op links van Cindy Diepenhorst mochten er zijn. Wassenaar had het helft in handen en zowel Esmee Slabbers en Jet van Schie hadden geen enkel geluk met hun pogingen de stand een ander aanzien te geven.
Een hele beste kans kreeg aan de andere kant Laurien Tio die zomaar vrij stond voor sluitpost Aniek Leune. Tio schoot haar inzet echter voorlangs. Wassenaar kwam daar goed weg.

Het duel was aantrekkelijk om te zien en de inzet van de beide ploegen optimaal. Het belang van de wedstrijd bij de twee teams volledig aanwezig. Aansluiting met de middenmoot de inzet en Wassenaar maakte gezien het spelbeeld aanspraak op de winst. Jet van Schie kreeg tot drie maal toe de kans om te scoren maar ook een listig lobje van Nina de Jong had een beter lot verdiend. Ook Simone Hoogenboom en Andrea Ruggiero waren er heel dichtbij maar de kansen verzilveren was er niet bij. De verdediging van Van Nispen met Irene van den Bosch, Lisa van Eeden, Ester Barnhoorn en natuurlijk Paula Potakiewicz hielden de ploeg in de race.

In het tweede deel met de wind in de rug Van Nispen met in de 49e minuut een snelle actie van Laurien Tio. Aan de andere kant opnieuw Wassenaar met Shirley de Bruyn en in de rebound Jet van Schie. De formatie van Albert van Biezen zette wel druk maar Paula Potakiewicz kon op geen enkele manier worden verschalkt. Ook niet na een aantal scherpe hoekschoppen van Chelle Willemse. Wassenaar kreeg met geen enkele mogelijkheid de bal in het net.

In de 70e minuut sloeg Van Nispen genadeloos toe. Laurien Tio met een simpel ogende beweging en vrij baan om het leer in de touwen te jagen. Wassenaar op achterstand en dat gezien het spelbeeld tegen de verhouding in maar wie scoort deelt de lakens uit. Vier minuten later was het opnieuw Van Nispen die venijnig toe sloeg. Op links bij de rand van de zestien was het Cindy Diepenhorst die scoorde en de meiden uit De Zilk op een verdienstelijke 0-2 voorsprong zette.

Ondanks de mogelijkheden die Wassenaar nog kreeg controleerde nu Van Nispen met Inge Hoogeveen, Desiree van Ruiten en Manon Steekers het spel. Wassenaar kwam er ondanks het goede spel niet meer aan te pas. De eerste overwinning met drie hele belangrijke punten gingen mee in de pocket richting bollenstreek.

Coach Albert van Biezen van Wassenaar was na afloop heel duidelijk. ‘Als je zelf verzuimt te scoren doet de tegenstander dat wel’. Wijze woorden van de strateeg die de middag en die van zijn meiden zeker anders had voorgesteld. De legio kansen werden niet verzilverd mede door het uitstekende werk van doelvrouw Paula Potakiewicz. Complimenteerden zijn meiden met de inzet en overtuiging die de ploeg collectief wel degelijk liet zien.
Vreugde voor de ploeg van interim coach en speelster Manon Steekers die met deze eerste winst de aansluiting in de competitie weer te pakken heeft. In de eerste helft was de formatie nog zoekende naar de juiste spelwijze en in de tweede helft ging dat al beter.

De ploeg kroop door het bekende oog maar zonder geluk vaart niemand wel. ‘Wassenaar zakte even weg en daar profiteerden wij volledig van. In een tijdsbestek van slechts vier minuten scoorden wij heel koelbloedig twee doelpunten. En dat voelt goed’, aldus de zichtbaar blije Manon Steekers.
Winst voor Van Nispen met 0-2 en de ploeg kan weer omhoog kijken. Dat alles ondanks het goede spel van Wassenaar dat zeker een beter resultaat had verdiend. Het scorend vermogen liet het op Sportpark Kerkehout nu even afweten.

Meer beelden van de wedstrijd tussen Wassenaar en Van Nispen ziet u hier

l’Eglise Saint Martin de Tohogne

Romaanse schoonheid in alle eenvoud. Het kenmerk van de fraaie kerk van Sint Maarten in Tohogne in de Belgische Ardennen. Een lieflijk dorpje op een hoger plateau gelegen dat vanaf de Romeinse periode werd bewoond. Dat werd met archeologische vondsten in ieder geval aangetoond. Maar of de oorspronkelijke bewoners van Gallië, de Treveri als Keltische stam, deze strategische plek niet bevolkten blijft een prangende vraag. 
Tohogne is een deelgemeente van Durbuy, het kleinste stadje ter wereld en ligt ingeklemd tussen de levensaders van Ourthe en Néblon op een hoger niveau dan de stroomgebieden.

De Saint Martin van Tohogne is niet de eerste maar wel de grootste Romaanse kerk in Wallonië. Gebouwd in de eerste helft van de 11e eeuw op een van oudsher strategische locatie. Het domein is een gebedsplek geweest met de regelmatige bezoeken van Saint Sigolin van de Abdij van Stavelot. De opvolger en latere bisschop van Maastricht Saint Remaclus. Vanaf 650 (na JC) werd in dit gebied het christelijke geloof verspreid.
De kerk van Sint Maarten in Tohogne vervulde later een hoofdrol als hoeder van de vele parochianen in het grote gebied tussen Durbuy, Barvaux en Bomal.

De bouw van het Huis des Heren was traditioneel in de romaanse stijl met sierlijke en  ruimtelijke invloeden na de Karolingische periode. De romaanse invloedssfeer viel ook in dit gebied onder het Heilige Roomse Rijk. Natuurlijk een kerk met een imposante vierkante toren die fier en degelijk werd opgetrokken en op het zuidwesten is gesitueerd. Solide en een baken in de omgeving. Werd omstreeks 1680 opnieuw gebouwd en bovenin zijn twee klokken die in 1858 en 1947 zijn geplaatst. Maar nog altijd op het originele primitieve maar degelijke fundament.
Het Godshuis werd gewijd aan de beschermheilige van de armen, Sint Maarten die leefde van 316 tot 397. Sint Maarten was tevens de eerste bisschop van Tours. Tijdens de restauratiewerken in 1975 zijn van de op het oosten gesitueerde kerk diverse bouwstijlen naar voren gekomen. Romaanse invloeden en een gotische stijl maar ook herinneringen van de allereerste gebedsplek uit de Merovische periode na de val van het Romeinse rijk.

De belangstelling gaat uit naar de kunstzinnige werken van Jean-François Scholtus. De zoon van maître menuisier Jean-Georges Scholtus (1680-1754) die de gehele provincie Luxemburg en een groot deel van het aanpalende Groothertogdom voorzag van zijn typisch houten sculpturen in barok stijl. De kansel van de Saint-Martin is op schitterende wijze uitgevoerd door Jean-François Scholtus die ook in de Kapel van St-Remy in Fisenne bij Erezee decoreerde.  De vier evangelisten Mattheüs, Marcus, Lucas en Johannes tooien op sierlijke wijze de kansel.
Opvallend ook de ontdekking van de fresco’s aan de wanden. Uitgevoerd in tempera op een ondergrond van gips en van origine in de 12e eeuw vervaardigd.

De deftige vrome kerk van St Martin de Tohogne met een bijzondere rijke geschiedenis waar kerkvoogd François Bellin alles over weet te vertellen. De parochianen uit Tohogne en omgeving maakten in de St-Martin kerk ook de veranderingen mee. Invalshoeken als de zwarte dood, de pest, devotie en bedevaart alsmede het vagevuur en de hekserij. Veranderingen van culturen vanaf de Keltische periode naar het heden. Alles op exact dezelfde locatie. Het godshuis vertelt de geschiedenis vanaf de Romeinse overheersing en is een bezoek meer dan waard.

Meer beelden van Eglise Saint Martin van Tohogne ziet u hier.

Saestum verslaat in Leiderdorp kampioen RCL

Het eerste verlies van kampioen RCL in de Hoofdklasse Meisjes is een feit. Heel brutaal maar dik verdiend won Saestum uit Zeist met 0-2 na een 0-1 stand bij rust. De doelpunten werden gescoord door Carlijn Hartsema en Veronique Ziellemans. Het ongeslagen imago van RCL aan duigen door een slim spelende groep gretige meiden van coach Janneke Bijl. Een prima duel trouwens tussen twee aan elkaar gewaagde kemphanen met een dosis gezonde spanning. RCL was in december van het afgelopen jaar al kampioen geworden en knokte wel degelijk voor een goed resultaat. De motivatie aanwezig maar om een bres te slaan dwars door de sterke verdedigende linies lukte de thuisploeg echter niet. Saestum controleerde het spel en was de terechte winnaar van dit leuke duel waarbij de doelpunten in de 44e en 89e minuut vielen.

Bij de start direct al dreiging van de meiden uit Zeist. Carlijn Hartsema met een prima actie echter de nauwkeurigheid was er nog niet. De Leiderdorpse Racing had moeite om de bal weg te werken uit het eigen strafschopgebied. In de 15e minuut de eerste hoekschop die Saestum speelster Veronique Ziellemans mocht nemen en voor veel gevaar zorgde. Sluitpost Laura de Bruine pareerde het leer prima. De meiden van Jeroen Redegeld en Jos van Velzen kwamen gaandeweg wel beter in het spel.
Kansen voor Amber Chaudron en voor de actieve Jill Sanrodji die bij een actie het leer rakelings over de lat schoot van doelvrouw Yvonne Kalkman.

Het spel golfde op en neer en was aantrekkelijk om te zien. In de laatste fase van het eerste gedeelte trok Saestum het initiatief volledig naar zich toe. Mogelijkheden om afstand te nemen maar dat gebeurde pas vlak voor het rustsignaal. Carlijn Hartsema schoot het leer verdienstelijk in de touwen en 0-1 de stand. En gezien het spelbeeld was dat zeker niet tegen de verhouding in. Een verdiende voorsprong als tussenstand voor de meiden uit Zeist.

Na de warme thee was voor RCL Shan Bazas een aantal keren gevaarlijk. Aan de andere kant schoot Ziellemans voor Saestum net voorlangs. RCL probeerde het wel met Kim van den Wijngaard, Isabel van Zijp en Jennifer Beharie maar er was geen doorkomen aan. Een keer lukte het wel maar dan uit een buitenspelsituatie.

Het was Saestum die het spel controleerde het leer rustig rondspeelde. Vlak voor het allerlaatste fluitsignaal maakte Saestum opnieuw het verschil duidelijk. Veronique Ziellemans scoorde voor de formatie uit Zeist. 0-2 op het scorebord en gezien het vertoonde spel een volledig juiste uitslag.

Een verdiende winst voor de meiden van Janneke Bijl die met solide en degelijk spel geen meter ruimte weggaf aan de kampioensploeg van Jeroen Redegeld en Jos van Velzen. De jeugd in deze wedstrijd de allergrootste winnaar met onder andere de jonge Djaylani Pelamonia bij Saestum en Susanne Hoogenboom en Jennifer Beharie bij de Leiderdorpsen. En die leverden op dit niveau al een opvallende prestatie. Het kampioenschap kan niemand RCL meer afnemen maar de kopjes stonden niet echt op vrolijk.
De voorjaarcompetitie gaat over een aantal weken van start. Ook dan weer de sportieve strijd van de ploegen die het aanzien meer dan waard zijn. Het zijn wel degelijk de speelsters die later in de vrouwenvoetbalsport de wedstrijden gaan bepalen.

Voor meer beelden van RCL tegen Saestum klikt u hier

Marcourt, het onbekende Ardens allodium met een rijke historie

Verscholen langs de soms onstuimige Ourthe in de Ardennen ligt het kleine dorpje Marcourt. Tussen Hotton en La Roche tegen het massief gesitueerd met smalle wegen die verder leiden naar de hoger gelegen donkere wouden. De dichte bossen met in de dalen de rivieren die borg staan de grillige Ardense natuur die vaak zo schilderachtig is beschreven.

Het uitgestrekte gebied rondom Marcourt was rijk aan bodemschatten. Met leisteen in het oostelijk deel en kalkzandsteen westelijk. Daarnaast het echte keiharde Ardens blauwsteen. Die natuurlijke rijkdom was ook al in de Romeinse periode aanwezig. Daarvoor waren de Neandertalers die de grillige gebieden bevolkten en in grotten en holen hun onderkomen hadden. Vervolgens de Kelten en Galliërs voor de Romeinen onder Julius Caesar ook de Ardennen onder bewind stelden. Eeuwenlang brachten de Romeinen, net als in de andere delen van het Romeinse rijk, voorspoed in de vorm van handel in de natuurlijke rijkdommen van de Ardennen.

Opvallend is wel dat dit deel van de Ardennen met de meandervormende Ourthe een aanzienlijk gematigder en zachter klimaat heeft. Dit komt door de overgangen van het westelijk hooggelegen beschermende Ardennen massief en het kalkzandsteenplateau tussen Condroz en Famenne. Opvallend daarbij is ondermeer het riviertje l’Isbelle wat in het onderaardse loop van kalkzandsteen verdwijnt tussen Werpin en Mélines. Vlak bij de imposante grotten van Hotton.

Mercuria

De herkomst van de plaatsnaam Marcourt heeft alles te maken met de Romeinse periode aan het begin van onze jaartelling. Mercuria als naam met de Latijnse invloed ter ere van Mercurius. De god van de handel en de beschermheer van de al dan niet geplaveide heirbanen tussen de diverse castella’s. Godsdienst werd overgenomen maar dit veranderde onder de invloed van de Germaanse overheersing die na zo’n kleine drie eeuwen de Romeinen met dood en verderf verdreven.

Helaas zijn deze plunderingen uit de Germaanse tijd dusdanig geweest dat vrijwel niets meer te herleiden valt. Wel heeft archeologische onderzoeken aangetoond dat er al vroeg leven was in dit deel langs de Ourthe. Natuurlijk zijn net als in andere delen van Europa op de Romeinse funderingen opnieuw nederzettingen gebouwd.

Jezuiet Everard Mercurian

Everard Lardinois werd als boerenzoon in 1515 in Marcourt geboren. Groeide op in het dorpje aan de Ourthe en vertrok op 21-jarige leeftijd naar het Luikse om daar onderwijs te volgen. Veranderde zijn achternaam naar de verwijzing van de Latijnse naam van Marcourt uit de Romeinse periode en verruilde in 1541 Sint Jérôme in Luik voor de toentertijd enige Belgische universiteit die in Leuven was gevestigd. Werd mede door hertog Jan IV van Brabant in 1425 gesticht. Mercurian studeerde filosofie en theologie en ambieerde juist zijn priesterambt op het platteland ten uitvoer te brengen. Maar de universitair opgeleide priester stond te ver van zijn schaapjes in Waillet, wat ligt ten noordwesten van Marche-en-Famenne, om het hoederschap optimaal te kunnen vervullen.

Werd een vooraanstaand jezuïet verbonden aan de Sociëteit van Jezus die onderwijs en de verkondiging van Gods woord onder Vaticaanse toestemming nieuwe impulsen gaf. Vertrok via Parijs naar Rome en werd een hooggeplaatst bestuurder bij de jezuïeten. Everard Mercurian, die leefde van 1515 tot 1580, had opvallende kwaliteiten op het gebied van administratie en organisatie met uiteraard een sterke band met de religie. Werd zelfs aangesteld als vierde generaal-overste van de jezuïeten. Voor de eerste keer is nu een lid van de Sociëteit van Jezus als Paus verkozen. Het is de 79-jarige Argentijnse Jorge Mario Bergoglio die als Paus Franciscus zijn eerbetoon aan de orde van jezuïeten als duidend voorbeeld stelt.

Vernietigd

Een kleine kapel in het omvangrijke onderkomen van de Graven van Montaigu was gewijd aan de heilig verklaarde Sint Thibaut. Maar niet voor de eerste keer werd het riante onderkomen in 1413 met de grond gelijk gemaakt. De Vikingen (Denen) waren in het jaar 892 de vagebonden. In 1413 hielden de Graven van Brabant huis met een aantal veldtochten voor inlijving met het Hertogdom Luxemburg.

De Graven van Montaigu verzetten zich hevig tegen dit besluit met als resultaat dat alles op barbaarse wijze werd vernield. Toch bleven de wonderbaarlijke genezingen juist daar op die scherpe heuvel plaatsvinden en de devotie van het volk werd aanzienlijk versterkt door deze cultus van miraculeuze gebeurtenissen.
Mons Acutus, het verhaal over het verleden met een uitvoerig chronologisch overzicht van gebeurtenissen.

l’Eglise Saint Martin

De Sint Martinuskerk hartje Marcourt staat er parmantig en vredig bij met de grote bijna vierkante toren. Vervaardigd uit breuksteen van schist en werd volgens de overleveringen gebouwd in de 14e eeuw. Eglise Saint Martin werd herbouwd op Romeinse funderingen maar veel is daar overigens niet over bekend. Teruggaan in de tijd voor de eerste bekende priester tussen 1400 en 1500 is helaas niet mogelijk.
De kerk heeft een imposant interieur. Een altaar uit de 17e eeuw met barokke invloeden, fraaie beelden en uiterst kunstig fraai uitgevoerd houtsnijwerk op kansel en biechtstoel. Marcourt was in die periode de hoofdstad van het graafschap Montaigu met de titel Prévôtes des Rivières.

De graven hadden het bestuur of de heerlijkheid van een groot gebied in handen wat zich uitstrekte tussen de Vesdre en de Amblève. Door de sterke geloofsovertuiging in die periode bloeide het kerkelijk leven op. Charles Jamotte, de pastoor van Saint Martin, was de aangewezen persoon om de verering van Saint Theobaldus in goede banen te leiden want de devotie liep zo op dat het volk een kapel eiste. Die kwam er uiteindelijk door de initiatieven van pastoor Charles Jamotte die na zijn overlijden als enigste een grafzerk naast de kerk kreeg zonder de naam daarop vermeld. Lees hier het verhaal over de Sint Martinuskerk.

Verantwoorde bosbouw

Het soms barre klimaat met extreme koude en steile hellingen maakte landbouw vrijwel onmogelijk in dit gebied. De erosie van de natuurlijke waterlopen van de zijriviertjes van de Ourthe deden haar werk en op de hoogten ontstonden moerasachtige gebieden door het snelstromende riviertje des Quartes waardoor graslanden ontstonden waarvan de veehouderij kon profiteren met landbouw op beperkte schaal.

De grond was vochtig met leemachtige klei op een boden die rijk voorzien was van stenen, ideaal voor harsachtige bomen. Maar de eerste ontbossing werd al door de Romeinen ingezet en tijdens de Middeleeuwen werd dit vrijwel onomkeerbaar. Brandstof voor de metaalindustrie met houtskool, en schors voor de leerlooierijen. Na de Franse Revolutie begin 1800, werd de kaalslag verder doorgevoerd. Totdat halverwege de 19e eeuw de bewustwording doordrong van verantwoorde bosbouw. Met subsidie keerden de traditionele harsachtige als grove den en lork maar ook wat loofhout met eik en beuk kwam volledig geïntegreerd terug in de Ardennen.

Een voorbeeld is het iets noordelijker gelegen Arboretum Robert Lenoir bij de Moulin de Bardonwez. Vanaf Marcourt via een schitterend pad langs de Ourthe te voet bereikbaar. Een omvangrijk domein met een grote verscheidenheid aan planten, heesters en boomsoorten strekt zich uit langs Ourthe en in het woud van Arlogne. In 1937 werd door dendroloog Robert Lenoir dit gebied aangekocht en in de jaren 1942 -1943 werden de eerste heesters en bomen aangeplant. Het Arboretum Lenoir vindt wereldwijd erkenning in deze specifieke sector en is een uniek stuk Waals erfgoed. Het zou zeer zeker niet misstaan op de UNESCO werelderfgoedlijst. Een aantal foto’s ziet u hier.

Saint Thibaut

Aan de andere kant van de Ourthe tegenover Marcourt hoog op de berg de witte statige kapel ter ere van Saint Thibaut. Daar aangekomen biedt de Ermitage Saint Thibaut met de kluizenaaarswoning een panoramisch uitzicht om van de watertanden. De uitgestrekte meander van de Ourthe met de dorpjes uit de omgeving zijn heel goed waarneembaar.

Een belevenis om te voet langs de miraculeuze geneeskrachtige bron naar Saint Thibaut te klauteren. Minder stijl klimmen kan ook via Rozon of Hodister door het woud van Saint Thibaut waar archeologische opgravingen de tijdspanne bepaalden. Saint Thibaut werd in 1033 als Theobaldus van Provins in de Franse Champagnestreek geboren. Maar liet de prinselijke genoegens aan hem voorbij gaan en leefde als pelgrim een kluizenaarsbestaan. Overleed op 1 juli 1066 in Italiaanse Salanigo wat vlakbij Vicenza ligt. De vele wonderen tijdens maar ook na zijn overlijden werden wereldkundig en de devotie leidde tot de heilig verklaring door Paus Alexander II in 1073. Lees ook het artikel over het Bedevaartsoord van Sint Thibaut.

Jamotte

De Ermitage werd na de vernielingen in 1413 opnieuw gesticht door Charles Jamotte, de pastoor van de kerk Saint Martin in Marcourt. De bouw startte in 1639 en de inwijding was in 1660. Tegenwoordig wordt er op de eerste zaterdag in mei en op de naamdag van Saint Thibaut op 1 juli bedevaarten georganiseerd. De kapel en woning zijn in de afgelopen jaren volledig gerenoveerd maar niet te bezichtigen.

In de kapel bevinden zich relikwieën van de laatste kluizenaar die daar woonde tot 1968 met voorwerpen uit de omgeving. Het bedevaartsoord werd gebouwd op de voormalige vestingstoren van het kasteel van de graven van Montaigu wat van origine dateert uit de zesde eeuw. Diverse wonderbaarlijke genezingen hebben ook in de afgelopen eeuw plaatsgevonden rond de geneeskrachtige bron en kapel.

Feministe

In augustus 1762 werd in Marcourt Anne Josèphe Théroigne de Méricourt geboren. Zij werd de eerste Belgische feministe, de voorvechtster van de gelijkstelling van man en vrouw. Théroigne de Méricourt groeide op in Marcourt maar had het niet gemakkelijk. Achtervolgd door ziekte werd te vaak het ouderlijk huis ontvlucht. Vertrok naar Antwerpen en kreeg te maken met de verkeerde invloeden van het leven.

Tijdens de Franse Revolutie werd Mericourt een boegbeeld voor het feministische gedachtegoed en verkeerde in hoge kringen om haar denkbeelden kracht bij te zetten. De Méricourt is dan tussen de 25 en 30 jaar maar werd niet geaccepteerd met haar vergaande maatschappelijke en sociale veranderingen. Beschuldigd van spionage maar via inmenging van de keizer van Oostenrijk keerde zij terug naar de Zuidelijke Nederlanden.
We weten het, de vrouwen mochten niet deelnemen aan politieke beslommeringen en ook scholing was uit den boze. De Méricourt werd echter het leven onmogelijk gemaakt maar was haar tijd ver vooruit. De Méricourt werd depressief en later geestesziek maar hield het nog 23 jaar vol in een inrichting om op 9 juni 1817 op 54-jarige leeftijd in Parijs berooid te overlijden.

Het nieuws van haar heengaan was van dien aard dat de pastoor haar onderkomen in Marcourt met de grond gelijk liet maken. Slechts een plaquette bij het voormalige huis is nog zichtbaar maar haar gedachtegoed is inmiddels niet alleen in België omarmt maar in de gehele wereld.

Ook de prachtige muurschilderingen die het leven van Anne-Josèphe Théroigne de Méricourt zo treffend weergeeft. Met de actuele zaken die alles met de gelijkheid tussen man en vrouw te maken hebben. Te zien in het park CIRAC, het Centre International de Rencontres et d’Actons Culturel in Marcourt. Fraai aangebracht op één van de gebouwen die daar staan. Didactisch sterk met kleurstellingen die heel symbolisch zijn weergegeven. Lees het uitgebreide verhaal over l’Amazone rouge, de Vrijheidsstrijdster Anne-Josèphe Théroigne de Méricourt.

Marcourt als belangrijke metropool

De dorpen in de uitgestrekte Ourthe meandervallei bruisen van energie. Ook in het lieflijke Marcourt wat in de vroege Middeleeuwen de hoofdstad was van het Graafschap Montaigu wat zich uitstrekte tussen het grote gebied van Maas, Ourthe en Amblève. In Marcourt slechts de rijke verhalen die daar aan herinneren maar die in de geschiedschrijving goed te volgen zijn. Een rijke historie met directe verbintenissen naar Godfried van Bouillon en de kruistochten naar Jeruzalem.
Met een kasteel dat strategisch hoog aan de andere oever van de Ourthe was gesitueerd. Graaf Gozelon van Verdun en d’Ardenne nam zich de naam aan van het Graafschap Montaigu en liet tevens het versterkte kasteel van Behogne (Rochefort) op Romeinse fundamenten herbouwen. Werd aangesteld als leenheer door de Duitse Koning Otho en kreeg een groot gedeelte van Lotharingen onder zijn heerschappij en deed dit uitstekend. Bracht rust onder de bevolking en op hoger niveau vrede met de andere Graafschappen waaronder die van Holland en Brabant. Lees de mystieke visie over het hoe en waarom Marcourt het centrum van de Ardennen in de Hoge Middeleeuwen was. 

Ardennenoffensief

Met de Slag in de Ardennen wilde Hitler 71 jaar geleden onrust creëren tussen het opperbevel van de geallieerde strijdmachten. Een splitsing van belangen en dat lukte hem bijna. Het ultieme doel van dit Ardennenoffensief was om de Antwerpse haven in handen te krijgen. Tijdens de kerstdagen van 1944 werd door de geallieerde manschappen tussen Trinal, Beffe en Marcourt hevig strijd geleverd tegen hun Duitse opponenten.

Beffe werd door de Amerikaanse bevrijders heel toepasselijk Beffy genoemd en de zware strijd die dit onderdeel van de First US Army voerde werd beschreven in de Amerikaanse kranten. De gevechten rond Beffe werden door de soldaten die daar voor onze vrijheid streden als de vier moeilijkste en zwaarste dagen van hun verblijf in Europa ervaren. 
Daarnaast de sensationele ontsnapping van de troepen van Luitenant Kolonal Samuel Hogan uit Marcouray. Op Kerstavond te voet in de ijzige koude dwars door de vijandige linies met als navigatie de heldere sterrenhemel. Dat was net als bij de geboorte van het kindje Jezus en nu de weg naar de vrijheid voor de 400 Hogan Heroes.

De hevige strijd werd ten oosten van Beffe gestreden op de heuvels en valleien tussen Devantave en Marcouray. Een van de dappere Amerikaanse strijders noemde de strijd om Consy Ridge een partij drie dimensionaal schaken. Meer informatie over het Ardennenoffensief in Rendeux.

Devoir de Mémoire

Het hedendaagse Marcourt is vriendelijk van uitstraling en de bewoners zijn trots op de voorvechtster van de gelijkstellingen tussen man en vrouw. Het katholieke geloof met de vele beeldjes in de weiden en bossen geeft aan dan het spirituele leven sterk aanwezig is in de hechte gemeenschap. Daarnaast de verbondenheid tussen de gemeenten Marcourt en het Franse Chiroubles. Meer informatie leest u hier.

Zoals de Romeinen ruim 2000 jaar geleden de eerste vormen van civilisatie brachten is het dorp Marcourt onderdeel van de gemeente Rendeux. Het feodale karakter verdween alhoewel eind vorige eeuw met geld nog alles te koop leek. De bestuurders waren zeker niet vies van het aannemen van wat echte frankskes.
Een nieuwe maatschappelijke koers is ingeslagen gebaseerd op gelijke rechten. Waar ooit Anne-Josèphe Théroigne de Méricourt eeuwen geleden de basis voor legde. Het is duidelijk dat de sterke maar evenwichtige krachten vanaf de Romeinen de plaats Marcourt hebben neergezet als cultureel erfgoed. Een rijkdom op zich wat zorgvuldig voor het nageslacht bewaard dient te worden.