ARC tegen Oranje
We schrijven maandag 21 mei 1990. Nu 34 jaar geleden en een memorabele dag in het bestaan van de rood-zwarte club uit Alphen aan den Rijn. De regerend Europees kampioen kwam naar Zegersloot om het op te nemen tegen ARC in het kader van de voorbereiding van het WK 90 in Italië. In 1988 won Oranje in de finale met 2-0 van Rusland en werd Europees kampioen. Mede dankzij ons lid Piet Philippa werd het Nederlands elftal gestrikt.
Eerste klasser ARC speelde voor ruim 9000 toeschouwers een puike partij voetbal maar was niet opgewassen tegen de spelers van bondscoach Leo Beenhakker. ARC-sluitpost René de Graaf hield de Racing lange tijd in de wedstrijd. Na een 0-2 stand bij rust werd het 0-3 in het voordeel van Oranje. De doelpunten voor de pauze werden beiden gescoord door Hans Gillhaus en in het tweede deel was het balvirtuoos Richard Witschge die doel trof. De stand had een ander aanzien kunnen krijgen als Jacques Key een terecht toegekende strafschop had benut. Het leer verdween aan de verkeerde kant van de paal over de achterlijn. Voor het duel werd ARC-aanvoerder Ruud van Es volop in de bloemen gezet. Hij speelde vanwege knieproblemen zijn laatste wedstrijd voor ARC. De wedstrijd stond onder leiding van scheidsrechter John Blankenstein.
De Alphense Eerste klasser ARC maakte onder de nieuwe coach Bert Jansen een prima seizoen door. Hij volgde interim-trainer Aad Koren op nadat eerder Jan Kroese was weggestuurd. De ploeg werd vijfde in de competitie achter Rijnsburgse Boys, Quick Boys, Noordwijk en Vitesse Delft. Jacques Key de topscoorder met maar liefst 18 doelpunten gevolgd door Wilco van Leeuwen met 7 goals.
Bij de tegenstander een geheel andere situatie. Want de perikelen bij het Nederlands elftal hielden de gemoederen behoorlijk bezig. Thijs Libregts werd de opvolger van Rinus Michels en loodste Oranje in de kwalificatie ongeslagen naar plaatsing voor het WK. Een aantal coryfeeën zagen het niet zitten om met Libregts naar Italië af te reizen en er werd gestemd. Het werd niet de keus van de spelers (Cruijff) maar Rinus Michels adviseerde de voetbalbond om Ajax coach Leo Beenhakker te benoemen als bondscoach.
Die aanstelling vond plaats op 14 mei en vijf dagen later speelde Oranje op Sportpark de Middelmors tegen Rijnsburgse Boys een hele matige partij. Het werd 1-1 en er moest anders worden gespeeld.
Twee dagen later op Sportpark Zegersloot een Nederlands elftal dat duidelijk meer energie uitstraalde. Verdediging en middenveld moesten zich gaan bewijzen vertelde Leo Beenhakker vooraf. Dat gebeurde onder leiding van aanvoerder Ronald Koeman. Aanvallend kwam het gevaar van Aberdeen speler Hans Gillhaus. Die scoorde in de 15e en 22e minuut twee fraaie doelpunten. De snelle omschakeling met Berry van Aerle, Erwin Koeman, Jan Wouters en Gerald Vanenburg werkte alhoewel doelman René de Graaf zich flink in de kijker speelde met zijn vele reddingen.
ARC deed het achterin toch opvallend goed met Ruud van Es, Frank Bloemheuvel en René Lammers maar moesten in de 58e minuut toch toezien dat de uiterst balvaardige Richard Witschge de 0-3 scoorde. In de laatste fase van het duel kreeg ARC een elfmeter trap. Henk Fraser trok aan het shirt van de doorgebroken Jacques Key die alleen op weg was naar Hans van Breukelen. Hij nam zelf de strafschop en het leer ketste via de verkeerde kant van de staander over de achterlijn. Het bleef bij 0-3 maar echt sprankelend was Oranje niet terwijl ARC veel lof oogstte.
Winst voor Oranje maar toch problemen voor Don Leo die maar liep te ijsberen langs de zijlijn. Had het niet helemaal naar zijn zin maar de druk extreem om aan de verwachtingen te voldoen.
Het vervolg in Italië is wellicht bekend. In de groepsfase werd gelijkgespeeld tegen Egypte (1-1), Engeland (0-0) en Ierland (1-1). Door buurland Duitsland werd Oranje in de achtste finale met 2-1 terecht gewezen. Het ging echt helemaal mis en Leo Beenhakker vertelde later dat hij deze klus niet had moeten aanvaarden. Don Leo Beenhakker was van 14 mei tot 24 juni 1990 de bondscoach van Oranje na een eerdere periode in de jaren 1985 en 1986.
En bij ARC alleen maar tevreden gezichten. Een unicum om dit mee te maken en dat voor zo’n slordige 9000 fans van de voetbalsport. Dat in een sfeervolle ambiance met een perfecte organisatie. Trouwens als er hogere tribunes waren neergezet was de 10000 wel ruim gepasseerd. Voor aanvang kreeg aanvoerder Ruud van Es niet alleen van Ronald Koeman bloemen. Ook spelers en het bestuur kwamen met de fleurige ruikers aanzetten. Een chronische knieblessure van Ruud van Es maakt het spelen vrijwel onmogelijk. Een afscheid tegen Oranje was dan toch, hoe wrang dan ook, een hoogtepunt.
